Sant Cristòu (Vauclusa)

Vilatge d'Occitània

Sant Cristòu o Sant-Cristòu d'Aubion (Saint-Christol en francés) es una comuna provençala, situada dins lo departament de Vauclusa e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.

Sant Cristòu Saint-Christol
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèl de Sant Cristòu.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	44° 01′ 46″ N, 5° 29′ 34″ E
Superfícia	46,08 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	1 194 m 860 m 810 m
Geografia politica
Estat	França
Region 93	Provença-Aups-Còsta d'Azur
Departament 84	Vauclusa
Arrondiment 843	Carpentràs
Canton 8420	canton de Pèrnas, ancianament canton de Saut
Intercom 248400145	Comunautat de comunas Ventor sud (SIREN 200035723)
Cònsol	Henri Bonnefoy (2014-2020)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	1 373 ab. Evolucion de la populacion 1 393 ab.
Densitat	26,82 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	santcristolenc, santcristolenca
Còde postal	84390
Còde INSEE	84107

Geografia

Lo vilatge se situa a 29 km au nòrd d'Ate sus lo Plan d'Aubion. L'altitud dau territòri comunau es compresa donc entre 810 e 1 194 m, mai lo vilatge eu meteis se tròba vèrs 850 m. Lo clima i es de tipe mediterranèu alterat per lo relèu. Lei precipitacions i son pus importantas (1 015 mm) e de temperaturas fòrça bassas pòdon èsser enregistradas (-20,1 °C en 1983). Au nivèu geologic, lei sòus de la comuna son constituïts de ròcas cauquieras. Leis avencs i son nombrós.

Istòria

En l'estat actuau dei conoissenças, l'endrech es restat per d'èssers umans despuei lo Neolitic. Durant lo periòde antic, lo pòble deis Albics dominèt la region avans de se sometre ai Romans. Lo premier nom conegut dau vilatge, Vila Petote, data de 1082. Fasiá partida dau domeni de l'abadiá de Clunhic, mai tre 1119, una bola pontificala indiquèt que l'endrech èra passat sota la senhoriá de l'abadiá Sant Andrèu de Vilanòva d'Avinhon. Es durant aqueu periòde que comencèron lei trabalhs d'eissartatge dau plan d'Aubion.

Lo vilatge actuau foguèt fondat en 1271 gràcias a un acòrdi signat entre sèt familhas e dos cosenhors. Aquel acte donèt sei limits au territòri de la comuna. Leis Agout venguèron pus tard lei senhors dau luòc. En 1561, Sant Cristòu venguèt una baroniá e lo fèu passèt entre lei mans de mai d'una familha fins a la Revolucion. En 1792, 461 abitants foguèron recensats. Après un maximom a 650 en 1850, la populacion demeniguèt fins a un minimom de 256 abitants en 1962.

Durant la Segonda Guèrra Mondiala, la region assostèt un maquís fòrça actiu de la Resisténcia (maquís Ventor). De mai, a partir de 1942, de desenaus de refugiats e de refractaris foguèron esconduts a Sant Cristòu, Aurèu e Sant Ternit. Puei, en 1966, foguèt bastida sus lo territòri dau vilatge la basa aeriana 200 destinada a acuelhir la compausanta terrèstra dei fòrças nuclearas francesas. 18 silos foguèron donc construchs per protegir de missils IRBM capables de tirar d'ogivas nuclearas sus lei vilas principalas de l'URSS. En 1999, lei missils foguèron desmantelats e la basa venguèt lo luòc de garnison d'un regiment de la Legion Estrangiera. Aqueleis implantacions militaras entraïnèron una aumentacion fòrta de la populacion que passèt de 256 abitants a 1 429 en 2020.

Patrimòni arquitecturau

Sant Cristòu a una arquitectura caracteristica deis abitats fortificats de Provença. L'espaci urban istoric s'estend ansin sus una superficia reducha per conservar l'avantatge defensiu dau site d'origina. En particular, leis ostaus avián generalament mai d'un estanci. En revènge, a l'exterior dau perimètre fortificat, la question de l'autor èra mens importants e lei bastiments ancians, sovent destinats a d'usatges agricòlas, èran sovent grands. Regardant lo patrimòni de remarca, se pòu nòtar la preséncia d'una glèisa dau sègle XII. Largament restaurada durant la segonda mitat dau sègle XVII, es principalament d'estil romanic provençau e a conservat la màger partida de sei decoracions interioras.

En 2009, un musèu, dich musèu Marceau Constantin, foguèt inaugurat. Es mai que mai dedicat ais òbras d'aqueu pintre que visquèt dins lo vilatge.

• 
  L'absida de la glèisa
• 
  Colona de la glèisa

Annèxas

Liames intèrnes

• Basa aeriana 200 Ate Sant Cristòu
• Plan d'Aubion