Planvialar

Planvialar o Pratvialar (Plavilla en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Planvialar
Plavilla

Pratvialar

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 08′ 52″ N, 1° 54′ 51″ E

Superfícia

12,4 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

483 m
340 m
307 m

Geografia politica

Lengadòc

França

De la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015)

Intercom
200035707

CC de Puèja Lauragués Malapera

Cònsol

Francis Andrieu
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

110 ab.

Evolucion de la populacion

114 ab.

Densitat

10 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11270

Còde INSEE

11291

Geografia

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Planumvillarium en 1271, Sanctus Saturninus de Planovilari en 1296, Planumvillare en 1318, Planum Villarium en 1319, Plavillar en 1372-1589, Pratvilar en 1589, Plaviala en 1673, Églize de Pratviala, annexe de Ribouisse, dédiée à saint Sernin en 1738, Plavilla en 1772, Plaviala en 1788. La fòrma occitana es Pratbialà ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc benlèu [pɾaββja'la].
Segon Dauzat e Rostaing, Planvialar vendriá del latin planum, « espaci planièr », ambe villare, « bòria » (?) ^[2].
Plan passèt a prat al mens dempuèi lo sègle XVI, probablament perqué lo mot plan, « planòl » èra pas mai comprés; isolat aquel mot se prononciava dejà [plɔ], çò que permetèt l'atraccion de prat.

Espinós

Espinós es situat al sud de la comuna.
Espinós es una anciana sucursala de la diocèsi de Mirapeis, del vocable de sant Julian e de santa Basilissa, annèxa de Riboissa. La glèisa es arroïnada [a l'entorn de 1900]. Las fòrmas ancianas son : Ad ecclesiam de Spinos en 1207, De Spinosis en 1318, De Spinoso en 1319, De Aspinoso en 1319, Locus de Spinosio en 1361, La gleysa d'Espinos al sègle XIV, Lespinouze en 1589, Espinoux en 1772, Espinoux en 1781, Spinoux en 1807 ^[3].
Le sens es evident : un lòc claufit de plantas espinosas al moment ont foguèt desbosigat, signe possible d'un abandon après una primièra ocupacion del sòl (perqué la vegetacion normala es le bòsc).

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
març de 2001	(2026)	Francis Andrieu	PS
	2001
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 124, totala: 126

230

260

-

195

-

-

113

-

83

55

71

54

66

104

112

113
115

2009

2010

116
118

120
122

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 110 abitants e la densitat èra de 8,87 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Planvialar sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 317, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f409.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 532-533, a Le Pla
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 126, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f218.item.texteImage

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 317, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f409.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 532-533, a Le Pla

[3] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 126, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f218.item.texteImage

[1]

[2]

[3]