Parrancuèch

Parrancuèch o Parranquèch^[1] (Parranquet en francés) es una comuna perigòrda ^[2]^,^[3], situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Parrancuèch
Parranquet

Geografia fisica

Coordenadas

44° 39′ 29″ N, 0° 48′ 51″ E

Superfícia

9,62 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

210 m
130 m
96 m

Geografia politica

Guiana Perigòrd

França

Lo Naut Agenés Perigòrd (Vilarial abans 2015)

Intercom
ZZZZZZZZZ

CC de las Bastidas en Naut Agenés Perigòrd

Cònsol

Alain Gouyou
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

115 ab.

Evolucion de la populacion

116 ab.

Densitat

12,68 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

47210

Còde INSEE

47200

Geografia

Lo borg de Parrancuèch es pichon, juste una glèisa, un cementèri e qualques ostals a un caireforc de rotas segondàrias; en direccion de Dròt, l'escòla (barrada^[4]) n'es a 200 m, en situacion descentrada dins la comuna. De l'autre costat, sus un puèg, i a lo vilatge de Rocal, pus important que lo borg.

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Parrancuèch**
	Trolhac	Sent Cassian (Dordonha)
Lo Raiet		Gaujac (Dordonha) per un qüadripunt
	Sent Martin de Vilarial	Al Vèrn (Dordonha)

Toponimia

Las fòrmas ancianas son de Parolocoto, en latin, en 1340, Pouriolcuit ou Perrenquet, en 1541, église de Perrolcuech, en 1547, cure de Parranquech, en 1646, Parrancuit, Parrenquet, en 1646. La prononciacion es : [parraŋ’kɛ]^[5]. Las mapas de Joan Tarde (prumièra meitat del sègle XVII) pòrtan Perrenque ^[2](signe de l'amudiment aboriu de las consonantas finalas ?) e Perrenquet, pus francizat ^[3]. Dauzat e Rostaing interprètan lo nom coma un diminutiu de paranca, varianta de palanca, eventualament al sens de « palencada, palissada » ^[6]. Ernèst Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, pensa a l'occitan pè ranquet, pas ranquet « garrèl, ranc », un chafre vengut nom de luèc. Mas aquels toponimistas coneissián pas las fòrmas ancianas nimai la prononciacion en [-ɛ], que fan qu'un diminutiu es exclús. La fin del nom s'interprètan en -cuèch (Parolocoto de 1340 correspond a Parolococto mal legit). Lo prumièr element es puròl, alterat de mai d'un biais, que s'explica pel latin pullus, « polet », emb lo sufixe diminutiu -olu (> -òl). De segur, puròl supausa una dissimilacion, normala, a partir de pulòl (i a doás l). Lo sens seriá « jal cuèch » e se referís a la legenda miraculosa del « penjat despenjat ». Aquí-lá : sul camin de Compostèla, una familha de romius s'arrèsta dins una albèrja. Lo filh es acusat de panatòri per una goja e penjat. Los pair e mair contunhan pr'aquò lo pelegrinatge e en tornant, vòlon recuperar lo còrs. Mas lo filh penjat es enquèra viu e los parents van veire lo jutge que crei pas al miracle, de segur, e coma va minjar un jal, dejà cuèch e sus la taula, promet de far despenjar lo joine se lo jal se met a cantar. Lo cacaracà de l'animal pròva que lo sentenciat èra innocent. Lo nom èra pas mai comprés, çò qu'explica las alteracions de puròl, puèi l'atraccion de parran, « tèrra près de l'ostal (Roergue), òrt, claus » es a l'origina de la fòrma actuala ^[5].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Qualitat
11 de junh de 1995	2026	Alain Gouyou	espleitador agricòla
	1995
1902	1902	Joseph Rany
1884	1900	Émile Cassang
1876	1884	Antoine Tonnadre
1860	1876	Étienne Cassang
1852	1860	Charles Louis Antoine Villeréal de Lassaigne
1845	1852	Guillaume Caminade
1830	1845	Jacques Villeréal de Lassaigne
1816	1830	Arnaud Boisserie
1799	1815	Jean Caminade
1793	1798	Jean Parreil ^[7]
Totas las donadas non son pas encara conegudas.