Miglòs

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Milglòs)
Vilatge d'Occitània

Miglòs[1],[2],[3],[4] o Milglòs[5] (Miglos en francés) es una comuna occitana del País de Fois, situada dins lo departament d'Arièja e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Miglòs
Miglos
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Miglòs.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 47′ 33″ N, 1° 36′ 01″ E
Superfícia 18,76 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 903 m
759 m
600 m
Geografia politica
País  Occitània
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània (region administrativa)
Departament
9
Arièja Armas del Departament d'Arièja
Arrondiment
091
Fois
Canton
0918
Savartés ancianament de Tarascon d'Arièja
Intercom
240900431
deu País de Tarascon
Cònsol Marie-Anne Masdieu
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
115 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

118 ab.
Autras informacions
Còde postal 09400
Còde INSEE 09192

Geografia

modificar

« Miglòs es una comuna-val amb cinc vilatges... Lo vilatge mai bèl es Norjat » [6]. Los autres son Baishon (grafia supausada), al nòrd, Arquisat, Norrat e Acciat. L'ostal comun es a Arquisat.

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Miglòs
Nhaus Larnat
Boan
Capoleg e Junac   Larcat
Siguèr Gestièrs Aston

Toponimia

modificar

Val pas la pena de parlar de l'etimologia que dona lo siti histariège. Se las fòrmas ancianas que cita, per un còp sense las plaçar dins un contèxte, son corrèctas, permeton dificilament d'explicar lo nom : Merglos, (1080, 1108…), Mereglos (1213), Melgloso (1243), Milglosio (1244), Melglos (1246) [7]. La primièra sillaba es benlèu a comparar ambe'l gallés mero-, « fòl, agitat », que poiriá segon Delamarre aver un sens en toponimia (Merobriga, en Lusitània, Meroliacense castrum, que donèt (Chastèl)marlhac, al Montelh) [8], mès la segonda sillaba fariá puslèu pensar a quicòm d'aquitanic.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2020 Marie-Anne Masdieu sense etiqueta  
març 2001 2014 Georges Rouzaud    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Tarascon d'Arièja; es ara del canton de Sabarthès (en francés), donc del Savartés.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
850 900 1 215 1 139 1 188 1 313 1 504 1 434 1 305

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 037 1 054 1 072 965 1 010 952 932 859 821

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
769 740 643 543 463 413 368 266 193

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
137
105
120
94
97
80
104
107
Cercar
2009 2010
108
110
111
113
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar
  • Glèisa romanica a Arquisat
  • Roïnas del castèl de Miglòs

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. Jòrdi Deledar e Patrici Poujade, "L'Occitan parlé en Ariège", 2001, Pamiers, Cercle Occitan Prospèr Estieu, ISBN 2-85910-302-3, p. 67.
  6. Felip Carbona, Qu'èm ?, Lo Gai Saber n°494, p. 195, tardor de 2004
  7. https://web.archive.org/web/20170130062131/http://www.histariege.com/miglos.htm
  8. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 224