Lo Castèl (Londras)

Vilatge d'Occitània

Lo Castèl (Mas-de-Londres en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo Castèl Mas-de-Londres
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa Sant Guiraud
Geografia fisica
Coordenadas	43° 46′ 56″ N, 3° 45′ 12″ E
Superfícia	19,06 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	400 m 240 m 167 m
Geografia politica
País	Lengadòc
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 34	Erau
Arrondiment 342	Lodeva (de Montpelhièr abans 2009)
Canton 3432	Lodeva (Sant Martin de Londras abans 2015)
Intercom 200022986	CC dau Grand Puòg de Sant Lop
Cònsol	Robert Arnal (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	671 ab. Evolucion de la populacion 681 ab.
Densitat	30,43 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	34380
Còde INSEE	34152

Geografia

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : castello de Dundras en 1116, capella S. Girardi de castro Lundrensi en 1146, castrum de Roqueta, vel castrum de Dundris en 1197, castri de Lundris en 1225, castrum et forcias de Lundris en 1229, Chateau de Londres en 1526, le castel de Londres en 1563, Castet en 1622, Castelz en 1626, Chasteau en 1648, Chateau de Londres en 1668-69, 1740-60, apelat per error le Chateau de la Roquette, en 1770-72 (mapa de Cassini).

Segon Dauzat e Rostaing, que non coneissián pas lo nom autentic, mas ven dau latin mansus, « explotacion rurala ocupada per un sol tenencièr (tèrme feodal) ».

Londras (nom de país segon Hamlin)

Las fòrmas ancianas abans 1200 son : Dunderas, après 1010, ecclesiam S. Martini de Londres [nom alterat per una copia mai recenta, segon Hamlin, a l'article de Sant Martin de Londras] en 1088, de Dundras en 1100, de Dundres (varianta : Luntras) en 1101, de Dundras en 1107, de Lundras en 1110, de Lundris en 1110, de Dundras en 1116, de Lundrias en 1119, de Lundras en 1122, de Drundra, abans 1140, de Lundras en 1146, de Lundris en 1156, cap a 1160, de Londras en 1175, de Dundris en 1197, de Lundris, sense data [sègle XII ?], villa Dondras, au sègle XII. Segon Frank R. Hamlin, las fòrmas mai ancianas dau nom Londras concernisson Sant Martin de Londras. Aquelas fòrmas obligan a regetar l'etimologia per *lond- « fanga », prepausada mai que mai per Jean-Gabriel Gigot, Revue Internationale d'Onomastique XXVI, p. 284-292; de mai, aquela nocion es pas adaptada a la topografia [implicitament, la de Sant Martin de Londras ]. Pr'aquò, l'influéncia daus derivats d'aqueu mot dins la lenga parlada (mai que la dau nom la capitala de l'Angletèrra) explica l'evolucion Dundras > Lundras. Londras ven probablament d'un tèma *Dund- de sens desconegut, amb un sufixe atòn -era o -ara , lo tot dau domèni dau preindoeuropèu; un derivat dau gallic dunum, « fortalesa » es improbable. Enlòc, Hamlin mòstra pas que sap que lo nom actuau occitan de Londras, sense determinant, es lo de la comuna dicha en francés Notre-Dame-de-Londres e pas de Sant Martin de Londras. Sense afirmar que que siá sus l'etimologia de Londras, un tèrme associat a la fanga, inadaptat per Sant Martin, es pas impossible per lo vilatge de Londras, situat sus una peninsula environada de rius, que tresplomba pas que de mens de 10 m.

Gabriac ?

NB. La glèisa de Sant Estève de Gabriac es dins la comuna dau Roet.

Las fòrmas ancianas son : fisco Gabriacho (varianta : Gabriaco) au sègle X o XI nom gallic d'òme (identificacion mausegura), prior S. Stephani de Gabriaco en 1331, [sieur]... de Gabriac en 1586, l'eglise et paroisse S. Etienne de Gabriac en 1668-69, l'eglise de St Etienne de Gabriac où est un moulin en 1740-60, S. Etienne de Gabriac, parròquia, e Gabriac, masatge en 1759, St Etienne de Graviac e Graviac en 1774-75 (mapa de Cassini). Quina es la prononciacion, amb metatèsi consonantica o non ? la grafia es en b pr'amor de l'etime mai segur e de la simplicitat.

Segon Hamlin, Gabriac ven dau nom gallic d'òme Gaberius, amb lo sufixe -acum. Gabriac èra una proprietat galloromana. Per d'autres Gabriac, Dauzat causís lo nom gallic d'òme Gabrius, atestat, de gabros, « cabra »; Delamarre causís tanben Gabrios per los meteisses toponimes . Res dins las fòrmas ancianas permet d'assegurar la preséncia de e de Gaberius, nom qu'es benlèu pas atestat.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	2026	Robert Arnal
2009	2020	Franck Tourrel	sense	emplegat
març de 2008	2009
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 580, totala: 585
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
						304	315	288
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
-	-	-	-	234	-	-	-	-
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
-	-	179	-	-	-	-	-	-
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
126	129	120	183	204	275	315	329	381 385
2009	2010
432 436	482 487
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 671 abitants e la densitat èra de 35,2 ab/km².

Veire tanben

• Comunas d'Erau