Las Veirièiras de Moçan

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Las Verièirias)
Vilatge d'Occitània

Las Veirièiras de Moçan (Verreries-de-Moussans en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Las Veirièiras de Moçan
Verreries-de-Moussans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 26′ 57″ N, 2° 41′ 12″ E
Superfícia 18,69 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
849 m
480 m
404 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
341
Besièrs
Canton
3433
Sant Ponç de Tomièiras
Intercom
243400553
CC de Menerbés a Carós
Cònsol Franck Poujol-Ricard
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
96 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

98 ab.
Densitat 4,92 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 34220
Còde INSEE 34331

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Las Veirièiras

modificar

La prononciacion es [laj bèj'rjèjros]. Las fòrmas ancianas son : verreries de Moussans en 1590, les Verrières Hautes de Moussans, des Verrières basses dud[it] Moussans en 1609, des Verrières de Moussans en 1671, des Verreries en 1695, p[aroi]sse, eglise de Verrieres en 1740-60, les Verierres en 1771, les Verreries en 1773-74 (mapa de Cassini)[1].

Segon Dauzat e Rostaing, (Las) Veirièiras (sa traduccion francesa) es la fòrma modèrna del latin vitraria, de vitrum, « veire », amb lo sufixe -aria[2].

Moçan es lo nom d'un castèl. La prononciacion es [mu'sãń]. Las fòrmas ancianas son : du lieu de Mousans, de Moussan, four verrier de Mousan en 1487, al loc de Moussans en 1514, Moussans, Mossans en 1565, Moussans en 1590, Moussan en 1773-74 (mapa de Cassini)[3].

Segon Hamlin, Moçan ven del gentilici latin Mottius, amb lo sufixe -anum. Moçan èra una proprietat galloromana[3]. Mottios poiriá tanben èsser un nom gallic [4]. Per Moçan (Aude), de Mosciano en 933, Albèrt Dauzat e Rostaing causisson Mustius o *Muscius[5]. Aquela proposicion, mai que mai *Muscius, conven fòrt plan per explicar la fòrma de 933, mas *Muscius auriá puslèu donat *Moissan.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Franck Poujol-Ricard    
2014 2020 Bernard Rouanet    
març de 2001 2014 Gilbert Lemble    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 92, totala: 93
 


1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - 722 631 570 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 322 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
295



Cercar
105
98
97
95
95
2009 2010
93
93
94
95
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 96 abitants e la densitat èra de 5,14 ab/km².

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 422
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 708
  3. 3,0 et 3,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 263
  4. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 229
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 484