Sijac

Sijac^[1], foneticament [ʂi’za] ^[2], o Issijac (Issigeac en francés), es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Sijac
Issigeac

Lo palais dels avesques de Sarlat.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 43′ 46″ N, 0° 36′ 21″ E

Superfícia

9,16 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

166 m
110 m
94 m

Geografia politica

França

Sud-Brageiragués (capluèc del Canton de Sijac avant 2015)

Intercom
242400794

CC de las Pòrtas Sud Perigòrd

Cònsol

Jean-Claude Castagner
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

749 ab.

Evolucion de la populacion

759 ab.

Densitat

79,48 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Issigeacois (en francés)

Còde postal

24560

Còde INSEE

24212

Geografia

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Mancam pas d'atestacions ancianas : 1. Monasterium Sigiacense (mièg del sègle XI), 2. Issigiacense en 1053, 3. Issigiacum (sègle XII), 4. Issijat (1179), 5. Ichigiacum (sègle XIV), 6. Ishigac e Ishijac en 1385^[3], 7. Eychigiacum (sègle XIV), 8. Exigacum (sègle XIV), 9. Eyssigeac (sègle XVI) ^[4].

Cada toponimista dona son etimologia : un nom d'òme gallo-roman *Iccidius, del gallés Iccius, sigut del sufixe -acum, per Dauzat e Rostaing ^[5], un nom d'òme gallo-roman *Icciacium [sembla dificil foneticament], derivat del nom d'origina gallesa Iccius, o un nom d'òme d'origina germanica Assedeus, encara emb lo sufixe -acum, per Chantal Tanet et Tristan Hordé ^[4], Iccidius (o Uxedius) e sufixe -acum (site de las comunas de Dordonha)^[6].

6 atestacions son de las latinizacions, que cal pas confondre emb la fòrma d'origina, pas coneissuda. La primièra fai veire que la tendéncia a l'aferèsi (tombada del començament del mot), que s'es impausada dins la prononciacion modèrna, es plan anciana. Fuguèt combatuda, non pas solament per purisme dins la lenga escrita, mas tanben dins la realitat (lo qu'escriguèt Eychigiacum al sègle XIV, o Eyssigeac al sègle XVI, auriá pas inventat aquela fòrma emb E- inicial non etimologic se la sillaba Ei- èra pas presenta dins la realitat parlada). La preséncia de E- inicial s'explica fòrt plan : dins de frasas coma Vau a Issijac o Demòra a Issijac, [-e-] sèrv de transicion entre a e i- en iatus; quand la novèla prononciacion comencèt a s'installar, semblava tota naturala dins un parlar que multiplica los cas de [ej-] o [ɛj-], mai que mai abans l'accent tonic (venguts de ai- pretonic o de es + consonanta). E lo fenomèn, encara present a Eiçac e a Eilhac, en dialècte lemosin, e tanben probablament a Isac/Eisac, en lengadocian brajairagués, a disparegut a Sijac, qu'auriá poscut demorar *Eissijac, emb tota la primièra sillaba.

La varianta en occitan Issijat, de 1179, testimònia de l'afebliment de las finalas -ac en -at, presenta en lemosin, en auvernhat, en agenés e dins una partida del gascon del nòrd-èst, abans l'amudiment de las consonantas finalas, fenomèn plan posterior e que concernís lo brajairagués tanplan coma lo nòrd-occitan. La consciéncia que aquel -at representava -ac explica que las autras atestacions, quitament en occitan, gardavan la finala etimologica.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Jean-Claude Castagner	PS	retirat de director d'escòla, conselhièr general (2008-2015)
març de 1989	2008	Jean-Marie Bos	PS	retirat de las pòstas, conselhièr general (1994-2008)
		Claude Gisquet
Totas las donadas son pas encara conegudas.