Geronce

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Geronce[1] (Jeruntze en basco, Géronce en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics de la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geronce
Géronce
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista de Geronce.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 14′ 28″ N, 0° 41′ 22″ O
Superfícia 15,99 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
290 m
184 m
167 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
642
Auloron
Canton
6428
Canton d'Auloron-1 (Auloron Darrèr abans 2015)
Intercom
246401533
CC deu Haut Bearn
Cònsol Michel Contou-Carrère
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
477 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

483 ab.
Densitat 27,58 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 64400
Còde INSEE 64241

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

La prononciacion qu'ei [je'runse]. Las fòrmas ancianas que son Jeroncen cap a 1004, Jeroncengs/Jeroncengn/Geroncengn cap a 1100, Gironce en 1343, Geronse en 1396, Guironce en 1402, Gironsse en 1443, Geronce (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].

Segon Dauzat, Geronce que vien benlhèu deu nom latin d'òmi Geronc dab lo sufixe germanic -ing, dispareishut après [3].

Segon Miquèu Grosclaude, Geronce qu'èi dens la categoria deus noms en -enh, frequents dens la vath deu Gave d'Auloron e a l'entorn. Aqueth sufixe, ajustat a noms de personas latins o gascons, ei pas d'origina germanica. Lo radicau qu'ei lo latin Gerontius. Lo sufixe qu'a dispareishut pr'amor d'un reculament de l'accent tonic, atau com dens Dònhen. La prononciacion de la finala plan neta [-e] qu'ei la marca de l'ancian sufixe[2].

Dos qu'ei un vilatge de la comuna.

Las fòrmas ancianas que son Aoos en 1385, Oos en 1466, Geusbag-Doos en 1572, Dosium/Sent Pee de Doos en 1612, Doux en 1675 [4].

Segon Miquèu Grosclaude, pr'amor de las fòrmas ancianas, l'etime ei pas l'antroponime Dulcia. Lo d- iniciau qu'ei la preposicion aglutinada tardivament. Lo toponime, com dens Òs, qu'ei lo mot basco -altz, « vèrnhe o saussaringa o aubar », mot qu'a coneishut en gascon ua vocalizacion de -l [4].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Michel Contou-Carrère    
març de 1989 2014 Marcel Cousté    
mai de 1953 1989 Albert Chrestia-Blanchine    
  1953      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 441, totala: 460
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
851 848 853

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 715 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 608 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
424



Cercar
376
425
426
426
434
2009 2010
427
435
441
450
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar
  Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. 2,0 et 2,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 287
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 317
  4. 4,0 et 4,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 286