Gaston de Ròcamaurèl
Gaston de Ròcamaurèl (en francés: Louis François Gaston Marie Auguste de Roquemaurel), foguèt un marin e explorador, nascut lo 27 de setembre de 1804 a Tolosa, e mòrt lo 1èr d'abril de 1878 dins la meteissa vila.
Biografia
modificarNebot, per la maire, de Joan Pèire Marcassus de Puèigmaurin, que s'ocupèt de son educacion après la mòrt del paire: Gaston de Ròcamaurèl foguèt escolan al collègi d'Aush puèi a collègi reial de Tolosa, ont preparèt lo concors d'intrada a l'Escòla politecnica. Recebut en 1823 acabèt los estudis 1825 e comencèt dins la carrièra d'oficièr de marina.
Naviguèt longtemps en Mediterranèa, promogut lòctenent de vaissèl en 1834, obtenguèt mejans lo capitani Jacquinot, jols òrdres de quin aviá servit pendent l'expedicion d'Arger de 1830, e qu'èra lo segond de Dumont d'Urville, un embarcament dins sa segonda expedicion a l'entorn del mond e en Antartida. Ròcamaurèl tenguèt lo jornal de bòrd de l'expedicion, que durèt del 7 de setembre de 1837 al 6 de novembre de 1840. Un cap de la Peninsula antartica, recentament descobèrt foguèt nomenat Ròcamaurèl en onor de Gaston de Ròcamaurèl. De retorn en 1841, Ròcamaurèl foguèt fach cavalhièr de la Legion d'onor e capitani de fregata e concebèt lo seu projècte d'expedicion pel mond mas li foguèt negat. Après la revolucion de 1848, Ròcamaurèl foguèt presentat al nòu ministre de la marina, François Arago que foguèt son ancian professor a la Politecnica. Venguèt son cap de cabinet. Après la partença d'Arago, venguèt director del personnal amb lo grade de capitani de vaissèl. Demissionèt lo 12 de genièr de 1849 e tornèt als seus projèctes de circumnavigacion.
Lo 21 de febrièr de 1850 foguèt nomenat comandant de la corveta Capricieuse e recebèt per mission de partir pel Pacific en passant pel Cap Hòrn, per Tahiti, de s'arrèstar a Ualan per mesurar amb precision un meridian astronomic qui serviriá a las futuras navigacions, d'ocupar l'estacion navala de la mar de China, e d'explorar las còstas pauc conegudas de Corèa, de Siberia, de Japon, per dessenhar los blancs daissats sus las mapas dempuèi La Peirosa. La Capricieuse compliguèt plan la mission, malgrat de problèmas politics serioses encontrat en China. Dintrèt a Tolon lo 15 de març de 1854, après aver prés pel retorn la rota du Cap de Bona Esperança.
Malgrat la reüssita de sa mission, Ròcamaurèl obtenguèt pas de reconeissença, ni de recompença, nimai de promocion. Après un cort repaus per malautiá (èra astmatic) li foguèt confiat lo comandament d'una nau de transpòrt pendent la guèrra de Crimèa. Foguèt desbarcat definitivament en junh de 1856 e obtenguèt sos dreches a la retirada en agost de 1862.
Musèu d'Istòria Naturala de Tolosa
modificarSe retirèt alara a Tolosa, ont intrèt a l'Acadèmia dels Jòcs Florals. Pendent sos viatges, Ròcamaurèl aviá amassat una importanta colleccion bibliografica e etnografica legada a la Vila de Tolosa. En 1882 las donas de Ròcamaurèl foguèron transportadas e presentadas dins lo nòu Musèu d’Art decoratiu ancian e exotic (dins l’ancian collègi de Sant Ramond) puèi transferidas en 1922 al Musèu d'istòria naturala. Es tanben a l'origina de las colleccions de malacologia exotica del quite Musèu[1]. En 1950 l’espaci daissèt a l’etnografia asiatica oceaniana foguèt nomenada « Galariá de Ròcamaurèl », la collection de Ròcamaurèl èra la basa iniciala dels fons etnografic fòrça ric del musèu d'Istòria Naturala de Tolosa.
Etnografia
modificarFiji
modificar-
Trofèu de guèrra constituit de dents umanas - Fiji
Salomon
modificarMalacologia- Mineralogia
modificar-
Aequipecten opercularis
-
Onors
modificarEn 1947 la vila de Tolosa remplacèt lo nom de l’ancian camin de Tornafuèlha, del quartièr Sant Çubran, per carrièra Ròcamaurèl.
Fonts
modificar- (fr)Jean-Philippe Zanco (2008). L'héritage oublié de Dumont d'Urville et des explorateurs du Pacifique : les voyages de Gaston de Roquemaurel, 1837-1854., colloque Lapérouse et les explorateurs français du Pacifique, Musée de la Marine, 17-18 oct. 2008, [1]
- (fr)Registres en ligne des anciens élèves de l'École polytechnique : matricule de Gaston de Roquemaurel.
- ↑ (fr)Henri Cap - "les collections zoologiques du Muséum de Toulouse" Bull. Soc. Hist. Nat. Toulouse , 146, 2010, 47-52