Gòrbs

Gòrbs^[1] (en francés Gorbio) es una comuna occitana mentonasca dau Comtat de Niça, situada dins lo departament dei Aups Maritims e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.

Gòrbs
Gorbio

Vista generala.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 47′ 15″ N, 7° 26′ 45″ E

Superfícia

7,02 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

928 m
350 m
77 m

Geografia politica

França

Provença Aups e Còsta d'Azur

Niça

de la Riviera Française

Cònsol

Michel Isnard
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2019)

1 493 ab.

Evolucion de la populacion

1 560 ab.

Autras informacions

gorbarins

06500

Geografia

Gòrbs es un pichin vilatge al sobran de Menton e Rocabruna. Es traversat de part en part pel Rai, torrent que pren la siá fònt a Pelha, e que, en calant de Gòrbi traversa Ròcabruna e Menton, denant de se getar dins la mar Mediterranèa^[2].

Istòria

Gòrbs es poblat despuèi la fin de la preistòria, coma la testifican lo produch d'escavaments sus un luòc situat franc al dessobre del vilatge actual, e los multiples abrics sota ròca amb muralhas ciclopeanas repartidas sus l'ensems de la comuna. Los objèctes dels registres son expausats al musèu de la preistòria de Menton : òsses d'umans e d'animals, tròces de terralhas....

Lo vilatge se desplaçarà sul sieu luòc actual sota la forma de la commandaria templièra d'Agerbol, bastida sota lo comte Ottone II de Ventimilha segon l'archiu de la catedrala de Ventimilha.

Se tròba una primièra mencion del vilatge sota lo nom de « Golbi » en 1157. Apareis jos lo sieu nom actual en 1301.

Fèu dels comtes de Ventimilha (sègle XII e sègle XIII), lo vilatge es una proprietat dels comtes de Provença entre 1257 e 1285, per tornar sempre als comtes de Ventimilha, los sieus eretièrs, la familha Lascaris. Als sègles XVII e XVIII, d'unas autras familhas, coma las Isnardi, las de Gubernatis, las Raimondi, de contunh las Corvesi, las Alziari de Malaussène, las Guigliotti i an a lo sieu torn de las parts de distincion.

Entre 1400 e 1580, las familhas Basen, Imbert, Maulandi, Muratore, Pastor, Raimondi e Rocca vivon dins lo vilatge. Los Dental de Peillon, los Giausseran de Villefranche, los Lottier de Pelha e los Vial de la Mortola s'i installèron al sègle XVII.

Dempuèi 1388, lo comtat de Niça aperten als comtes de Savòia. Gòrbs seguiguèt alavetz la destinada del comtat de Niça e de liguèt a França en 1860 après un plebiscite que donèt a Gòrbi : 26 « pas » al restacament e 59 « òc ».

En 1793, Anna Maria Lantideri se distinguèt dins la resisténcia contra las fòrças d'ocupacion francesas revolucionàrias, resisténcia qu'aviá per nom Barbetisme.

Al musèu del Risorgimento de Turin, se tròba traça d'un Alessandro de Gubernatis, de Gòrbi, sergent de la brigada Pineròl, que la tèsta foguèt mesa a pretz per Carbonarisme e foguèt executat lo 14 de junh de 1833 a Chamberí sus decision del rei de Piemont-Sardenha.

A la fin del sègle XIX, lo vilatge aprofiechèt del desvolopament del torisme a Menton.