Enric II de Montmorencí
Enric II de Montmorencí (1595 - executat a Tolosa lo 30 d'octobre de 1632), filh d'Enric de Montmorencí, filhòl d'Enric IV de França.
_-_P1456_-_Mus%C3%A9e_Carnavalet.jpg)  | |
| Nom | (fr) Henri II de Montmorency |
|---|---|
| Biografia | |
| Naissença | 30 d'abril de 1595 Chantilly |
| Mòrt | 30 d'octobre de 1632 (37 ans) Tolosa |
| Donadas personalas | |
| Nacionalitat | Francesa |
| Carrièra militara | |
| Arma | Armada de tèrra |
| Reng | amiral |
| Conflicte | Guerres de religió a França (ca)  e guerra de successió de Màntua (ca) |
|
| |
| Autres | |
| Conjunt | Marie-Félicie des Ursins (ca) |
| Maire | Louise de Budos (ca) |
| Paire | Henri Ier de Montmorency (ca) |
| Fraires | Carlota Margarida de Montmorency (ca) |
| Condemnat per | Lesa majestat (ca) |
| Prèmis | |
Signatura  | |
 | |
Foguèt amiral de França a 17 ans, vicerei de Nòva França e governador de Lengadòc. Foguèt maridat amb Marie-Félicie des Ursins. Foguèt marescal de França, e lutèt contra los protestants.
S'aliguèt amb Gaston d'Orléans (fraire del rei Loís XIII) dins una intriga contra lo cardinal de Richelieu sens capita e foguèt executat al Capitòli de Tolosa e sos bens foguèron donats a l'Ostal dels Condé. Aquesta execucion marquèt l'afirmacion del poder reial e central sobre la noblessa.
Lo contèxte
modificar
L’Edicte de Nantas promulgat lo 15 d'avril de 1598 per Enric IV permetèt d'acabar amb mai de de trenta ans de guèrras religiosas dins lo reialme de França. En Lengadòc, foguèt aculhit amb satisfaccion. Acordava la libertat de culte als protestants dins totes los luòcs ont existissiá en 1157. E lor balhava de mai de plaças seguras : Montpelhièr, Aigas Mòrtas. Los embolhs s’apasimèron.
Lo 14 de mai de 1610, lo rei Enric IV foguèt assassinat per Ravalhac. Los protestants, se sentiguèron alara menaçats, s'amassèron darrièr lo duc de Rohan e tornèron prene lo combat. En 1622, per arrestar los combats en Lengadòc, Loís XIII signèt la Patz de Montpelhièr que confirmava las disposicions de l’Edicte de Nantas.
Al delà de l’interès pels protestants, lo duc de Rohan cercava de satisfar son ambicion politica. Richelieu s'i opausèt. Après aver pres La Rochèla al tèrme d'un sètge que tustèt durament los reformats, venguèt per sometre Lengadòc. Privàs foguèt presa e bassacada, Alès rendèt las armas. L’edicte de gràcia d'Alès (27 de junh de 1629) tirèt als protestants sos dreches politics e las plaças de seguretat. Lo rei de França aviá las mans liuras per combatre los protestants.
La batalha de Castèlnòu d'Arri
modificarEn 1630, Gaston d’Orleans, lo fraire del rei de França Loís XIII, ensagèt d’organizar un soslevament general dins lo reialme. Enric de Montmorencí, influenciat per la reina Maria de Medici (que sa femna, Maria Felicia Orsini n'èra cosina), lo sosteniá. raliguèt los Estats de Lengadòc, que Richelieu aviá ensajat d'i levar lo drech de levada de l'impòst, e ordonèt a En De La Croix, capitani dels gardas sieus, d’ocupar lo fòrt de Brescon, al larg d’Agde. Le 22 de julhet de 1632, la província de Lengadòc faguèt secession del Reialme de França. Una part de la noblessa pichona seguiguèt Montmorencí dins la revòlta mas la vila de Tolosa demorèt del costat del rei de França. Carcassona e Narbona refusèron d’aculhir l’armada rebèlla. Una armada reiala se metèt en camin, menada per Enric de Schomberg. Lo rescontre se faguèt davant Castèlnòu d'Arri, le 1èr de setembre de 1632. Schomberg aviá entre 2000 e 2500 òmes, los insurgents pas que 1200 a 1500. L’afrontament durèt pas que mièja ora : nafrat grèvament, lo duc foguèt fach presonièr.
Jutjat pel Parlament de Tolosa presidit pel garda dels sagèls Chateauneuf, foguèt condemnat a mòrt. Après aver demandat perdon al Rei e tornat donar son baston de marescal e son cordilh de l’Òrdre del Sant Esperit, foguèt decapitat dins la cort interiora de la comuna lo 30 d'octobre de 1632.
| Precedit per Enric Ièr |
 duc de Montmorencí |
Seguit per títol atudat |
| Modèl:Portal Reialme de França |
Wikidata: Q714362
Multimedia: Henri II de Montmorency
