Drulha

Drulha^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4]^,^[5] (Drulhe en francés) es una comuna roergassa situada dins lo departament d'Avairon e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Drulha
Drulhe

La glèisa de Drulha.

Geografia fisica

Coordenadas

44° 27′ 47″ N, 2° 07′ 48″ E

Superfícia

18,03 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

523 m
490 m
276 m

Geografia politica

Guiana

França

Vilafranca de Roergue

Canton
1218

Vilanovés e Vilafrancat (Montbasens abans 2015)

Intercom
241200674

CC del Planòl de Montbasens

Cònsol

(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

446 ab.

Evolucion de la populacion

457 ab.

Densitat

24,07 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Drulhois
(en francés)

Còde postal

12350

Còde INSEE

12091

Geografia

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Segon Dauzat, lo nom de Drulha ven del bas-latin *derullia, tirat del gallic *dervos « casse, garric », ambe un doble sufixe -ull-ia^[6].
Segon Negre, citat per Patrici Pojada a prepaus de Drulha (Arièja), Drulha ven del gallic *drull-« casse, garric »; l'occitan druèlha a per sens « aliga, aliguièr, ensemble d'aliguièrs » ?. Segon Astor, tanben citat per P. Pojada, Drulha ven del gallic dervos, sòrta de casse > dervullia « aliguièr »^[7].
Segon Delamarre, Drulha ven del celtic druliā « la proprietat de *Drulios, inatestat » o eventualament « los casses »^[8].
Segon Patrici Pojada, totjorn a prepaus de Drulha (Arièja), una origina celtica es plan probabla. Un derivat del mot gallic que designa los casses es l'ipotèsi a privilegiar, aquel mot es a l'origina d'un dels noms de l'aliguièr (drulhièr). Çaquelà, l'ipotèsi d'un nom de proprietat sostenguda per Delamarre es pas impossibla^[7].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
julhet de 2020	2026	Josiane Couzi
abrial de 2014	2020	Jean-Philippe Mouly		agricultor
març de 2001	2014	Gisèle Rigal	UMP	perruquièira, conselhièra generala (2004-2015)
abans 1981	?	Charles Marty	drecha	agricultor, responsable sindical
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 434, totala: 451

84

56

958

1 014

1 075

-

1 107

-

-

805

-

570

Cercar

400

397

401
413

2009

2010

403
415

413
424

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Avairon

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Montbazens, al canton, 1997, Christian-Pierre Bedel
↑ Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 254
↑ ^7,0 et ^7,1 Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 167
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 141, 345

Portal de Roergue

Portau de Guiana

[1] Montbazens, al canton, 1997, Christian-Pierre Bedel

[2] Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.

[3] «Toponimia occitana».

[4] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[5] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[6] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 254

[poj-7] 7,0 et ^7,1 Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 167

[8] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 141, 345

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]