Charennac

una comuna francesa
Aquel article (o seccion) es un esbòs.
Podètz partejar vòstras coneissenças e o melhorar (cossí?).


Charennac[1] (Chéronnac en francés) es una comuna lemosina situada dins lo departament de la Nauta Vinhana e la region de la Novela Aquitània, ancianament de Lemosin.

Charennac
Chéronnac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'egleisa de Charennac.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 45′ 31″ N, 0° 45′ 45″ E
Superfícia 18,90 km²
Altituds
 · Maximala
 · Minimala
 
323 m
217 m
Geografia politica
Region istorica Engolmés Armas d'Engoleime (Istoric),
 Lemosin (Culturau)
Estat França
Region
75
Novela Aquitània
Departament
87
Nauta Vinhana
Arrondiment Rechoard
Canton Rechoard
Intercom
248700197
Comunautat de comunas Pòrte Oceana dau Lemosin SIREN 200059400
Cònsol Raymond Vouzelaud (2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2013)
333 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

ab.
Densitat 17,62 ab./km²
Autras informacions
Gentilici charennacs
Còde postal 87600
Còde INSEE 87044

Sos abitants s'apelan los charennacs.

Geografia

modificar
 
Situacion de Charennac en Nauta Vinhana

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Charennac
Vidais
Las Salas la Vau Guion   Vairas
Maisonès Samatiá Sent Basaris

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Charempnhac en 1262, Charempnac vers 1315. Charennac vendriá d'un nom germanic d'òme, Cherramnus, o d'un nom galloroman d'òme, Carennius, de Caronem, emb lo sufixe -acum. La prononciacion es [tsa'~ɾɛna] [2],[3], latinizacion dau sufixe gallés -āco(n). Charennac èra donc probablament una anciana granda propietat antica o de la Nauta Edat Mejana qu'aviá per mestre Carennius o Cherramnus. La grafia seriá donc pusleu Charemnac, dins lo segond cas, çò que chamja pas ren a la prononciacion. Dauzat pensava a un nom gallo-roman d'òme (donc d'origina gallica), Caro, ---> Caronis, emb -acum [4], benleu d'après la fòrma francesa, solucion que Delamarre repren pas per Carennac (chausís Carinnos, atestat e cita pas Charennac, benleu trompat per la grafia francesa) [5]; totparier, Delamarre cita l'adjectiu o nom comun caros (e variantas o derivats), « char, amic, aimat, aimable » [6]. Lo nom auriá donc pas ren a veire emb Charanta, que i nais.

Istòria

modificar

Administracion

modificar

Lista daus maires

modificar
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2001 2020 Raymond Vouzelaud PCF retirat
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Intercomunalitat

modificar
  • A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra dau canton de Rechoard, i demorèt.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 333, totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
949 963 1 022 1 032 1 047 1 065 1 003 985 1 109

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 093 1 009 1 046 1 022 1 053 1 020 1 050 1 098 1 042

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 075 1 065 1 031 894 853 797 776 719 643

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
632
611
463
371
338
308
305
302
310
317
2009 2010
317
327
325
335
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 330 abitants.

Particularitats dau parlar comunau

modificar
  • Articles definits :
  • Prononciacion : Ch- ; g-, j-

Luecs e monuments

modificar

Personalitats liadas a la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Liams connexes

modificar

Liams externes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. .
  2. Yves Lavalade, Dictionnaire toponymique de la Haute-Vienne , n° 44, ed. Lucien Souny, 2000
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 187
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 186
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 106 e 334
  6. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 106