Chamaleiras (Velai)

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Chamaleiras [1] (Chamalières en francés, oficialament Chamalières-sur-Loire dempuèi 1903) z-es una comuna occitana de Velai, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Chamaleiras
Chamalières-sur-Loire
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Chamaleiras.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 12′ 07″ N, 3° 59′ 11″ E
Superfícia 13,4 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
984 m
520 m
495 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4328
Vorèi
Intercom
244300265
de l'Emblavez
Cònsol Jean-Julien Derail
(2008-2014)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
490 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

499 ab.
Densitat 36,94 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43800
Còde INSEE 43049

Geografia

modificar

Chamalieras es una municipalitat de mejana montanha.

Lo centre del borg s'estend sus una estrecha faissa plana en au ras de Léger, a 570m. d'altitud. Sus son territòri s'enauçan lo chuc de Barton (984m.) e lo mont Gerbison, que se partejan tanben amb Retornac e Meseras.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Chamaleiras
 Retornac (3,7 km)
 Mézères
(5,3 km)
 Vorèi
(6,1 km)
 Rosières
(7,6 km)


Toponimia

modificar

De Camalieras (E. Negre).

Istòria

modificar

E mai qu'una preséncia gallo-romana siá atestada, l'istòria de Chamaleiras comença vertadièrament quora un priorat dedicat a la Verge es fondat sul luòc en l'an 674. Malgrat aiçò, fins al començament del sègle Xe, Chamaleiras èra pas encara qu'un modèst orador desservit per qualques sacerdòts se consagrant a la vida monastica. Après d'èsser estat l'objècte de persecucions de la part de l'avesque del Puèi, lo convent poguèt, sos l'episcopat de Gotescalc, se desvolopar en tota quietuda e, après que Dalmàs (o Dalmace) de Beaumont, qu'èra a l'encòp abat de l'abadiá de Sant-Chafre del Monastier e prior de Chamaleiras, l'aguèsse associat definitivament a son monastèi (vèrs 950), sa prosperitat e son domeni creissèron regularament.

 
Chuc de Barton.

La translacion, a l'iniciativa del meteis Dalmas de Beaumont, del còrs de Sant Geli, prés a Arles, e lo depaus d'un sant Clavèl censément informat de Constantinòple per Carlesmanhe faguèt d'aquel priorat, a l'Edat Mejana, un dels luòcs de devocion los mai illustres de Velai, que vegèt afluir de totas parts, non solament los pelegrins, mas tanben las liberalitats : lo priorat foguèt d'efièch abondantament dotat per las poderosas familhas nòblas de las contradas environantas, es a dire los Bèumont, que lo site del priorat n'èra estat abans lo fèu, los vescomtes de Polinhac, la Ròcha Renier, los Ròchabaron, los Montrevel, seguits per la pichona noblesa. Mercés a aqueles larguesas, las possessions del priorat debordèron del luòc d'origina e dels vilatges circonvesins, per s'estendre fins als costats de Sant Antelme, Viverols, Sant Bonet dau Chastèl, Roana, Givors e Argental. Cap a la fin del sègle XIen, lo covent comptava aital 27 fraires e assostava, al dintre de son encencha fortificada, 71 ostals. Es alavetz, a la fin del sègle XIen o al començament del XIIen, que foguèt decidit la bastison de la glèisa romanica de Sant Geli, que, levat lo campanal rebastit cap a 1900, es estat gardada a pauc près intacta fins al jorn de uèi. Al meteis temps que la glèisa romanica foguèron edificadas d'autras bastissas conventualas, que las parts romanicas que nos son pervengudas en l'estat son escassa per seguida de nombrosas transformacions mai que mai als sègles XII e XIIIen.

Lo priorat faguèt l'aquiscion de la glèisa de Sant Flor en l'an 1035, e jonhèt a sas possessions las glèisas de Sant Maurici de Ròcha e de Sant Pèire dau Champ e tanben a la de Rosièras (fin del sègle XIen). Entre la cinquantena de priors que se son succedits a Chamaleiras, cal senhalar particularament lo nom de Pèire III de Bèumont, réputé per las siás grandas vertus e son erudicion qu'entreprenguèt a partir de 1162 de consignar totes los actes interessant lo priorat dins lo preciós cartulari que s'es conservat fins al jorn de uèi.

Lo priorat de Chamaleiras demorèt dins l'obedéncia del monastèri de Sant Chafre fins en 1789, an de la supression del priorat.

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2008 2014 Jean-Julien Derail    
març de 2001 2008      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 495, totala: 501
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
830 576 838 952 1 025 1 030 1 045 1 043 1 036

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
989 1 088 1 163 1 160 1 099 1 151 1 023 1 050 1 076

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 413 959 956 819 732 714 641 558 529

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
508
471
478
429
385
407
448
437
438
447
2009 2010
451
463
465
476
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. (segon los cartularis [1]