Cèlas (País de Foish)

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Cèlas)

Vilatge d'Occitània

Cèlas[1],[2],[3],[4] (Celles en francés) es una comuna occitana de Lengadòc, situada dins lo departament d'Arièja e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Cèlas
Celles
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La comuna de Cèlas.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 55′ 04″ N, 1° 41′ 15″ E
Superfícia 10,27 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 093 m
500 m
470 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
9
Arièja Armas del Departament d'Arièja
Arrondiment
091
Fois
Canton
0921
Savartés (Fois Rural abans 2015)
Intercom
240900381
CA de País de Fois Varilhas
Cònsol René-Bernard Authié
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
154 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

154 ab.
Autras informacions
Còde postal 09000
Còde INSEE 09093

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

La prononciacion es ['sɛlos]. Las fòrmas ancianas son Celas cap a 1034, Cellas en 1119, Cellis en 1141, 1169 e 1175, Sellas en 1154, Celas en 1181, Cellis, Celas, Selas, Sellis en 1246, Villa de Sellis en 1272, Cella en 1293, etc [5].

Segon Dauzat e les Féniés, Cèlas ven del latin crestian cella (occitan cèla), « ermitatge » e de còps, après, « pichon monastèri », en seguida del regropament dels ermitas a l'epòca carolingiana[6],[7]. Segon Negre, citat per Patrici Pojada, Cèlas es le plural de l'occitan cella « cellula, covent ». Tanet e Hordé, pel Perigòrd, ajustan a las idèas precedentas l'idèa de « capèla privada »[5],[8].
Astor, citat per Patrici Pojada, per d'autras Cèlas, precisa que cella es un tèrme del latin antic per designar le granièr; prenguèt le sens de « recapte dels paures », cramba ont le mèstre de las demòras ricas se retirava per meditar; ne resultèt lo sens de recapte d'ermita. Al sègle IX, designava una glèisa incorporada a un monastèri, puèi prenguèt lo sens de glèisa, de capèla. Qu'es lo que se tròba en toponimia[5].
Segon Patrici Pojada, lo nom representa lo latin cella e l'occitan cèla que ne deriva. Lo sens èra de « cellula, covent, ermitatge, petit monastèri o capèla privada »[5].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 (2026) René-Bernard Authié   retirat
2003 2008 René Authié    
  2003      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
521 646 644 608

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
523 - - - 508 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
346 339 342 261 - - - 185 165

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
145
138
122
135
127
134
121
115
Cercar
2009 2010
117
119
119
121
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 154 abitants e la densitat èra de 15 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. 5,0 5,1 5,2 et 5,3 Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 152-153
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 159
  7. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 296
  8. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 89