Òrb

Òrb (prononciat /ɔɾp/) es un flume costièr d'Occitània, en Lengadòc que s'escampa dins la Mar Mediterranèa.

Òrb
Òrb a Ròcabrun
Caracteristicas
Longor	135,4 km
Bacin	1 330 km2
Bacin collector	Mar Mediterranèa
Debit mejan	23,6 m3⋅s-1 (Besièrs)
Riu
Font	escandòrgue
S'escampa dins	Mar Mediterranèa
Geografia
Païses traversats	França, Occitània

Geografia

A sa font dins los monts d'Escandòrgue dins una comuna pròcha del vilatge de Tiudaç. Entre Selha e Rocosèls e Avèna, emplís la restanca d’Avena, abans de rajar per las gòrjas d'Òrb fins al Bosquet. A Bedarius, lo fluvi vira cap a l’oèst per contornar los monts de Faugièiras. Après aver passat la vila termala de L'Amalon, vira cap al sud a Taraçac ont i a lo jonhent amb Jaur, e davala per de gòrjas estrechas per passar al pè dels vilatges de Viuça e Ròcabrun. Qualques quilomètres après Cecenon, rejonh la plana besierenca e atenh Besièrs ont crosa lo Canal de las Doas Mars. Es rejonch pel riu de Liron al pè del pont vièlh. Aperaquí 15 km après Besièrs, Òrb s'escampa dins la mar Mediterranèa a Valrans.

Òrb a Besièrs

Toponimia

Segon Xavier Delamarre, lo nom es citat al sègle Ièr Obris, Orbis, puèi Orobus (sègles IV-VI), ad Fontem Orbi en 837, la ribiey[ra] d'Orp en 1376, etc; l'etime es *Orbi(os), del celtic orbios, probablament « l'eretièr (d'un flume pus grand, nom aplicat a d'afluents) », concepcion celtica qu'es en acòrdi ambe la ierarquia divina (las aigas son de dius) mes pas ambe'l movement vertadièr de las aigas. Cf. Orbiu.
La dificultat es que Òrb es pas un afluent d'un autre flume, mas s'escampa dirèctament dins la Mediterranèa. Benlèu qu'Òrb èra considerat pels gals coma un afluent de Jaur, aiga abondosa, mas çaquelà pus pichona e pus corta, per de rasons que nos escapan.