Ostal de Trencavèl

Ostal de Trencavèl
Aleujança	Comtat de Tolosa e Reialme de França

La familha Trencavèl (o d'alhors Trencavèu) foguèt una importanta dinastia vescomtala que governava, entre los sègles X e XIII, los vescomtats de Nimes, Albi, Carcassona, Rasés, Besièrs e Agde, en Lengadòc.

Escut de la dinastia de Trencavèl

Linhatge dels Trencavèl

Lo primièr membre documentat de la familha Trencavèl es Aton I, que foguèt vescomte d'Albi a l'alba del sègle X. Seguiràn cinc generacions de vescomtes d'Albi per descendéncia dirècta: Bernat Aton (mòrt en 937), Aton II (mòrt en 942), Bernat Aton II (mòrt en 990), Aton III (mòrt en 1030) e Bernat Aton III (mòrt en 1060). Ramon Bernat (mòrt en 1074), filh de Bernat Aton III, se maridèt amb Ermengarda de Carcassona, sòrre de Rogièr, lo darrièr comte de Carcassona. Ramon Aton èra vescomte d'Albi e Nimes, e aquesís Carcassona e Besièrs en l'an 1068, abans la mòrt de son conhat.Son filh, Bernat Aton IV (mòrt en 1129), foguèt vescomte d'Albi, Besièrs, Carcassona, Nimes e Rasés. En aqueste moment, la familha Trencavèl, amb Bernat Aton IV, tenguèt dins son domeni totas las tèrras dels comtes de Tolosa; malgrat aquò, los Trencavèl aqueriguèron pas jamai lo títol de comte. Los filhs de Bernat Aton IV devesiguèron l'eretatge de son paire. Lo mai grand de totes, Rogièr I (mòrt en 1150), prenguèt Albi, Carcassona e Rasés. Lo segond filh, Ramon I mòrt en 1167) prenguèt Besièrs, e eretarà d'Albi, Carcassona e de Rasés quand son fraire Rogièr moriguèt sens descendéncia. Fins finala, lo menor dels filhs de Bernat Aton IV, Bernat Aton V (mòrt en 1159), ereterà de Nimes e Agde.

Aqueste conglomerat de tèrras al centre de Lengadòc e dins las mans dels Trencavèl donèron a aquesta familha una posicion de poder considerable durant los sègles XI e XII. Tant es que sos vesins dirèctes (los comtes de Tolosa a l'oèst e de Barcelona al sud), vesent l'importància dels Trencavèl e las sieunas tèrras cercaràn aliança amb els. Majoritàriament, los Trencavèl foguèron aliats dels comtes de Barcelona.

Lo govèrn dels Trencavèl s'acabarà en 1209 per Carcassona, Rasés, Besièrs e Albi, e en 1214 per Nimes e Agde (a causa de la conquista de Simon de Montfòrt, pendent la Crosada Albigesa). Recobraràn lo poder brèvament entre 1224 e 1227 e après parcialament en 1240, mas finalament renonciaràn a tots lors drets en favor e jos la pression del rei de França en 1247.

Ramon Rogièr Trencavèl foguèt un dels protagonistas importants de la Crosada dels Albigeses. S'opausèt mai d'un còp al terrible Simon de Montfòrt, fins qu'aqueste darrièr lo capturèt e li confisquèt totas las tèrras.

Etimologia del nom

Lo nom de Trencavèl ven benlèu del mot compausat trencavelana ("trenca avelana"). A l'origina escaisnom, o prenom, Trencavèl venguèt, pus tard, un nom d'ostal que portèron tres vescomtes (Raimon Trencavèl I, II e III), e qualques dònas de l'ostal vescomtal.

Genealogia

Los traches plens correspondon a de ligams de parentat segurs, los traches en puntilhat a de ligams ipotetics.

Aton nòble tolosenc 867

Aton Ièr vicari d'Alzona 898

Bernat Aton Ièr vicari d'Alzona 918

Aton II vescomte d'Albi 942

Diafronissa

Siguin vescomte d'Albi 972

Bernat Aton II vescomte d'Albi 972

Gaucia

Gerberga

Aton III vescomte d'Albi († 1032)

Frotari Ièr evesque de Nimes († 1014)

Raingarda

Bernat Aton III vescomte d'Albi († p.1050)

Frotari II evesque de Nimes († 1077)

Ramon Bernat Trencavèl vescomte d'Albi († 1074)

Ermengarda vescomtessa de Carcassona († 1099)

Bernat Aton IV Trencavèl vte Carcassona... († 1129)

Cecília de Provença († 1150)

Rogièr Ir († 1150) vcte d'Albi de Carcassona x Bernata de Comenge

Bernat Aton V vcte d'Agde († 1149) x Guilhemeta de Montpelhièr

Ramon Ir († 1167) vcte de Besièrs puèi d'Albi de Carcassona x Saura

Bernat Aton VI vcte d'Agde († 1173)

Cecília x Rogièr Bernat Ièr comte de Fois

Rogièr II († 1194) vcte d'Albi, Besièrs de Carcassona ... x Adelaïda de Tolosa

Beatritz x Ramon VI cte Tolosa

Ramon Rogièr († 1209) vcte d'Albi, Besièrs de Carcassona ... x Agnès de Montpelhièr

Ramon II († 1263)

Rogièr III