Solaura

Solaura (Soulaures en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Solaura
Soulaures

Lo borg

Geografia fisica

Coordenadas

44° 39′ 04″ N, 0° 55′ 27″ E

Superfícia

10,28 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

274 m
241 m
168 m

Geografia politica

França

La Linda (Montpasièr avant 2015)

Intercom
242400679

CC de las Bastidas Dordonha-Perigòrd

Cònsol

Magalie (Laurence) Pistore
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

86 ab.

Evolucion de la populacion

89 ab.

Densitat

7 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

24540

Còde INSEE

24542

Geografia

Comunas a l'entorn.

La comuna es plan boscosa.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Solaura**
Gaujac	Capdròt
		Maseiròlas
Biront	La Capèla Biron (Òut e Garona)	Blancafòrt de Briolance (Òut e Garona)

Toponimia

La fòrma oficiala en 1793 èra Solaure e en 1801 Solaures^[1]. La prononciacion es [su’lawrɒ] ^[2].

Solaura (atestacions Solora, sense data, e Soulore al sègle XVII es un nom que demòra escur. Chantal Tanet et Tristan Hordé evòcan una fòrma donada per Mistral, soulàuri, varianta de soulàupi, soulàubi qu'a lo sens de recès, abric, engard ^[3]. L'explicacion supausa una tendéncia anciana al rotacisme que demandariá d'autres exemples en Perigòrd e lo mot donat per Mistral es atestat en Roergue.

Lo càmbiament vocalic (de Solora a Solaura), entre las atestacions e la prononciacion modèrna, s'interprèta mal e benlèu qu'es una illusion. Se la fòrma Solora escond un diftongue de tipe -òu-, coma aquò pòt arribar, que en occitan a tendéncia a se mudar en -au-, una comparason s'impausa d'una part emb Colòures ^[4], que seriá segon de toponimistas derivat de coluber/colubra, e emb Andaura ^[5], que seriá un ande-brigā, « granda fortalesa », per los airals que faber i dona faure, puèi d'autra part emb Andabra, doblet de Andaura, e emb Soulobres (nom francés), luèc situat près de Milhau, a 44° 06′ 55″ Nòrd e 3° 00′ 59″ Èst, per los airals que faber i dona fabre. Solaura, situat a la devisa del territòri dels Petrocorii e dels Nitiobroges, pòt èstre un brigā (inaccentuat) ? La finala dels noms acabats en -brigā pòt èsser en -e o en -a. Ren empacha pas un etime en -b-r- e, especialament, en -brigā. La dificultat es tanben de trobar un siti adaptat a una fortalesa, mas brigā a tanben lo sens oronimic de « tuca, puèg » (i a tanben una montanha de Solaura en Diés). Per Soulièvres (Peitau), Xavier Delamarre dona solo-brigā, « la tuca de Solos » (Solos, nom celtic d'òme), mas solo-duron, « la propietat e/o lo mercat de Solos » per los Soulaire(s) e Solers (França) ^[6]. -Brigā sembla pus probable que -duron per Solaure, mas i a pas de certitud. I a pas gaire de descendents occitans de duron. Son en -oire, coma (i)Soire ^[7] e benlèu Altoire, ancianament en -or, coma Chanaur (Chanaor en 1098 ^[8]) e en -òre (ore ?), coma Jallore, montanha situada près de Mézères ^[9].

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
març de 2008	2026	Magalie (Laurence) Pistore
març de 1977	2008	Jean-Claude Valadier
	1977
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Solaura èra del canton de Montpasièr abans 2015 e es adara del canton de La Linda.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 72, totala: 74

327

305

359

327

358

382

401

400

416

404

374

365

335

317

295

263

268

231

220

230

189

184

116

114

113

117

108

88

85

80

76

72

77

92

91

86
88

2009

2010

81
83

76
78

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luècs e monuments

Glèisa Sent Marçal del sègle XII

Personalitats ligadas emb la comuna

Veire tanben

Comunas de Dordonha

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=36699
↑ https://web.archive.org/web/20120611162218/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/monpazier/SOULAURES.htm
↑ Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 401
↑ Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 120
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 377
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 240 e 307
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 163
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 101
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 155

Portau de Perigòrd

[1] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=36699

[2] ttps://web.archive.org/web/20120611162218/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/monpazier/SOULAURES.htm

[3] Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 401

[4] Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 120

[5] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 377

[6] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 240 e 307

[7] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 163

[8] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 101

[9] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 155

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]