Sent Miquèl de Bag

Sent Miquèl de Bag; Saint-Michel-de-Vax
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Geografia fisica
Coordenadas	44° 06′ 28″ N, 1° 47′ 59″ E
Superfícia	5,9 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 413 m; 280 m; 158 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània;
Departament; 81	Tarn ;
Arrondiment; 811	Albi;
Canton; 8134	Carmauç-2 Val de Seron, ancianament Canton de Vaur;
Intercom; 248100489	Comunautat de comunas del Cordés e del Causse ---> 2017;
Cònsol	Jacques Maffre ; (2014-2020)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	75 ab. Evolucion de la populacion; 76 ab.
Densitat	10,68 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	81140
Còde INSEE	81265

Vilatge d'Occitània

Sent Miquèl de Bag^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Saint-Michel-de-Vax en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Tarn e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Sent Miquèl de Bag**
		Fenairòls (Tarn e Garona)
Sent Antonin
Vaur		Rossairòlas

Toponimia

Sent Miquèl es lo nom de l'arcàngel ^[5]^,^[6].
Bag, atestat Vaxio en 1382, es interpretat per Negre coma « bai, baiard (adjectiu), blond », per representar la color del sòl ^[7]. Lo mot vengut de badius pòt ben donar bag e se tròba, a costat de bai, dins la lenga medievala. La fòrma Vaxio supausa que l'airal èra dejà passat al betacisme (confusion v o b) a la fin del sègle XIV e que la consciéncia del b- etimologic èra perduda, quitament en latin. Es la sola dificultat.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
2001	2020	Jacques Maffre
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Vaur; es ara del canton de Carmaux-2 Vallée du Cérou (en francés), doncas de Carmauç-2 Val de Seron .

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 63, totala: 65

344

386

378

373

398

375

385

387

405

411

406

330

318

303

281

278

268

239

232

200

176

153

135

131

114

94

72

78

80

89

70

66

65

65
69

2009

2010

67
72

68
73

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personas ligadas a la commune

Lo general e convencional tarnés Jean-Pierre Lacombe-Saint-Michel, nascut en 1753 e mòrt en 1812 al castèl de Sent Miquèl de Bag, aujòl del Prèmi Nobel de Literatura Claude Simon que parla de Sent Miquèl de Bag dans son libre Les Géorgiques.

Veire tanben

Comunas de Tarn

Nòtas e referéncias

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 618
↑ http://nominis.cef.fr/contenus/saint/978/Saint-Michel.html
↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 68

Ligams extèrnes

Sent Miquèl de Bag sul site de l'IGN

Portal de Lengadòc

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 618

[6] ttp://nominis.cef.fr/contenus/saint/978/Saint-Michel.html

[7] Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 68

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]