Sarriac

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Sarriac (Sarriac-Bigorre en francés) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra situada dens lo departament deus Hauts Pirenèus e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Sarriac
Sarriac-Bigorre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 23′ 01″ N, 0° 07′ 42″ E
Superfícia 10,8 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
225 m
217 m
209 m
Geografia politica
País  Gasconha
Parçan Bigòrra Armas de Bigòrra
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
653
Tarba
Canton
6518
Vath d'Ador-Arrostanh-Madiranés (Rabastens de Bigòrra avant 2015)
Intercom
246500599
CC d'Ador Madiran
Cònsol Denis Gronnier
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
303 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

308 ab.
Densitat 25,65 ab./km²
Autras informacions
Escais Los truca-estacas. Los vencilhèrs
Gentilici (en francés)
Còde postal 65140
Còde INSEE 65409

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

La prononciacion qu'ei [sa'rryak] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : Augerius de Serrignac, cap a 1106, Sarrignag, Sarinag, Carrignag, au sègle XII, De Serrinhaco, en latin, en 1313, De Sarrinhaco, en latin, en 1342, de Serinhaco, en latin, en 1379, Serrinhac en 1429, Sarréac en 1768, Sarriac (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].

Dab lo sufixe acum Dauzat e Rostaing que prepausan lo nom latin d'òmi Sarius o *Sarrius, Negre, Serrenius e R. Aymard, Sarrinius[2],[1].

Segon Miquèu Grosclaude, los tres noms que son possibles. Sarriac qu'èra donc probablament ua anciana grana proprietat antica qui avèva per mèste Sarrius o Serrenius o Sarrinius[1]. En gascon, normaument, -n- intervocalica que tomba e -nh qu'ei conservat. Observem pr'aquò lo compòrtament curiós de l'evolucion fonetica (se las atestacions testimònian com cau de las prononciacions istoricas). Segon Xavier Ravier, que i agó sovent en Bigòrra supression de -n- intervocalica quitament quand èra palatalizada (-nh-); l'etime qu'ei Sereniacu, derivat sufixat de Serenus e lo diminutiu Sarniguet. Que demorè ua traça de -nh qui permetó dens quauques cas eth restabliment dera nasala dentala[3], mes pas a Sarriac.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Denis Gronnier    
març de 2001 2014 Roland Despeaux    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 277, totala: 282
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
512 491 530

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 527 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 399 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
331
323
320
277
268
263
290
289
290
293
2009 2010
287
293
285
291
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 303 abitants e la densitat qu'èra de 28,06 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1227&titre=sarriac-bigorre
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 643 a Sari
  3. Xavier Ravier, Le traitement de -n- palatal intervocalic dans certains toponymes de la Basse Bigorre, in Revue Internationale d'Onomastique, n° 17-1, 1965, p. 42, léger en linha https://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1965_num_17_1_1877