Parnans

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Parnans ò Pernanç[1](Parnans en francés) es una comuna dau Daufinat occitan, situaa dins lo departament de Droma e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups.

Parnans
Parnans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Parnans
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 06′ 40″ N, 5° 08′ 50″ E
Superfícia 11,24 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
406 m
240 m
211 m
Geografia politica
País  Daufinat  Occitània
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
26
Droma Armas deu Departament de Droma
Arrondiment
263
Valença
Canton
2635
'Drôme des collines, ancianament de Canton de Rumans-2
Intercom
242600609
du Pays de Romans
Cònsol Pascal Bande
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
699 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

720 ab.
Densitat 61,57 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 26750
Còde INSEE 26225

Geografia

modificar

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Parnans
 Triors (2,8 km)
 Geissan (4,3 km)
 Aimue (4,3km)
 Montmirâr (4,9 km)
 Montagne (5,0 km)
 Geniciu (5,6 km)


Toponimia

modificar

Parnans es atestat en 1068, Pernans : -s finala (que poiriá benlèu representar ) es doncas ancian. Dauzat e Rostaing explican Parnans per un nom latin d'òme Perna amb lo sufixe -anum [2], qu'explica pas completament la finala. Perna a en latin lo sens de cuèissa. Xavier Delamarre se pensa qu'un nom latin es pas necessari e supausa un gallic *pern- inatestat, basat sus de noms atestats, Perna, Pernius, trobats a Clusium (Toscana, ara Chiusi; Parnans seriá doncas Pernānon, « la (granda) proprietat de Pernos » [3]; mas aquí tanben -s finala, anciana e probablament etimologica, passa per malha. Dos toponimes franceses, Pernand e Pernant, son explicables per un pario-nantu, mas amb un sens de vau dau pairòu [4] improbable. Cau benlèu supausar un nom d'òme e una finala -nantio-, que convendriá foneticament. La primièra partia poiriá aver lo sens de pairolièr, mas los indoeuropèus coneissián un pairòu magic [5] que permetriá de trobar una origina pas tan plebèa a l'òme que laissèt son nom. En mai de nantu-, « val, riu », los mots namanto-, « enemic » e nametos, « noven » [6] poirián, au prètz d'una sincòpa, explicar la segonda partida dau nom.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2020 Pascal Bande   foncionari
2001 2014 Philippe Chanove UDI  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Rumans-2; es ara deu canton de Drôme des collines (en francés).

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 692, totala: 701
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
619 669 733 621 583 602 650 691 722

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
688 680 648 604 621 597 644 677 678

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
635 577 554 507 505 453 438 431 408

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
382
406
357
435
458
476
603
620
638
650
2009 2010
651
663
672
685
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 519
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 215, 304 e 361
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 213 e 361
  5. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 246
  6. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 230