Milhan

De non pas con·hóner dab Melhan.

Milhan, foneticament [mi'ʎan] o [mi'jan] (eventualament de Garòna)^[1] (en francés Meilhan-sur-Garonne dempuèi 1919, Meilhan avant) es ua comuna gascona de Vasadés ^[2], situada dens lo departament d'Òut e Garona e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Milhan
Meilhan-sur-Garonne

Lo canau e Garòna vist deu tuc (de la vila hauta).

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 31′ 20″ N, 0° 02′ 04″ E

Superfícia

28,62 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

90 m
50 m
12 m

Geografia politica

Gasconha
Vasadés

França

Marmanda-1 (caplòc deu Canton de Milhan avant 2015)

Intercom
244700522

Vath de Garòna Aglomeracion

Cònsol

Régine Povéda
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 319 ab.

Evolucion de la populacion

1 378 ab.

Densitat

47,06 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Meilhanais (en francés)

Còde postal

47180

Còde INSEE

47165

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Comunas vesinas

Bordèras (Gironda) Hura (Gironda)	Garona	Josic
Noalhac (Gironda)	N	Coturas sus Garona
	O Milhan E
	S
Sent Sauvador de Milhan	Cocumont	Marcellus

Toponimia

Bénédicte Boyrie-Fénié dona nombrosas atestacions, que son en latin (quan i a una vocala après -n) o en occitan, quasi totas en Mi- : Millan (1253, 1242-1255), Millans, 1242-1255, Millanum (1242-1255), Milhanum (1242-1255, 1274, 1370), Milhan (1275, 1280, 1407), Miliano (1283), Milhano (1291), Amilhano (sègle XIV); n'i a duas pr'aquò que son en Me- : la prumèira, Meliano (ecclesia Sancti Eparchi de ~) [Sent Cibard es encara lo patron de la glèisa, bastida entre 1851 e 1853], en 1126, e la de 1376, Melha. Dus ajustadís tardius precisan la situacion geografica : supra Garonam, en latin, en 1370, e sobre Garona en 1407 ^[1].

Dens l'ensemble, los especialistas son d'acòrd sus l'origina deu nom : lo nom d'òme gallés Mellius (causit per Dauzat e Rostaing e per Jacques Astor) o lo nom d'òme latin Aemilius, damb lo sufixe latin -anum ^[3]. Aemilius + anum es tanben la causida de Bénédicte Boyrie-Fénié, que cita pr'aquò l'opinion de Negre, dirèctament un nom de persona Aemilianus, sense sufixe. Se tracta donc d'una anciana propietat gallo-romana, que pòrta lo nom deu mèste. La vocala iniciala dispareishut (aferèsi) ^[1] a epòca anciana (veire las atestacions) e l palatala (l molhada) se iodizèt (vengut un -i- de transicion entre las duas sillabas) recentament (la prononciacion normativa consèrva -l- palatala). L'aferèsi de a- s'explica per la confusion damb la preposicion. Delamarre ajusta lo nom Mellios, derivat en -anon, fòrma celtica autentica de Mellius e un nom Melius, latin o celtic ^[4].
Bénédicte Boyrie-Fénié causís lo nom de Milhan de Garòna (la prononciacion damb o ubèrta caracteriza las populacions que viven près deu flume, las que viven pus lunh disen Garona).

Remarcas sus la grafia

Lo que creèt la pagina, en 2011, coneishèva pas lo libre de Bénédicte Boyrie-Fénié, sortit en 2012, e tot çò que conten sus las nombrosas fòrmas ancianas e la prononciacion contemporanèa. Aquí perqué causit Melhan, probablament segon lo francés Meilhan.

La question de Me- o Mi- es pas un ahar d'etimologia : que lo nom de persona sia Mellius o Æmilĭus, damb i brèva, l'evolucion es normalament *Melhan. Pr'aquò, quasi totas las atestacions après 1126 son en Mi- e n'i a pro per assegurar que la prononciacion èra atau. Coma la prononciacion contemporanèa es tanben en Mi-, s'encapriciar a escriure Me- serè crear una contradiccion insuportabla entre l'orau e l'escrit, inutilament perqué Milhan es pas una deformacion recenta.

Un còp la prononciacion Milhan installada, autorn dau sègle XIII, la possibilitat d'un afebliment en Me- de la sillaba iniciala, pretonica e donc fragila, èra totjorn possible; es plan çò qu'arribèt (atestacion de 1376), provisòriament o esporadicament perqué la prononciacion en Mi- tornèt paréisher, segon l'atestacion de 1407, e que contunhèt dens la prononciacion modèrna. Cau notar tanben que l'atestacion Melha de 1376, sense -n finala, es suspècta d'èstre pas d'origina locala, nimèi gascona.

Per totas aqueras rasons, la sola grafia possibla es Milhan e pas *Melhan.

Milhan o Milhan de Garòna ? *Milhan sobre Garòna, confòrmament a las atestacions de 1370 o 1407, es ua fòrma inatestada dens lo gascon modèrne, que causeish puslèu -de Garòna. L'usatge corrent es Milhan, sense precision. Lo risque que Melhan (Gers), o un autre Melhan, anciana comuna francesa de Gers annexada per Ordan e La Ròca, sia tanben un Milhan, harè preferir Milhan de Garòna; mès l'argument es fragile, pui que pòdon precisar la localisacion en cas de necessitat. Sembla donc prudent de gardar Milhan coma fòrma normala en occitan, confòrma a l'usatge locau exclusiu.

Istòria

En 1793, lo nom oficiau de la municipalitat èra « Meilhan, Jusix et Saint Sauveur de Meilhan » (Milhan, Josic e Sent Sauvador de Milhan, o dau Lisòs). Las autas duas partidas de la municipalitat venguren las comunas de Josic e de Sent Sauvador entre 1793 e 1800 ^[5].

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	(2026) ^[6]	Régine Povéda	PS	conselhèira generala (2008-2015), deputada (5 d'octobre 2014-17 de junh 2017)
març de 1971	2008	Jean Fenouillet	PS
	1971
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Milhan, qu'èra un canton abans, es dempui 2015 dens lo canton de Marmanda-1.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1347, totala: 1443

3 460

2 414

2 233

2 266

2 140

2 292

2 291

2 402

2 268

2 285

2 169

2 028

2 083

1 994

2 073

1 949

1 898

1 931

1 856

1 810

1 753

1 474

1 441

1 367

1 441

1 471

1 504

1 438

1 404

1 322

1 382

1 255

1 253

1 303

1 312

1 320
1 475

2009

2010

1 320
1 476

1 327
1 485

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 1319 abitants e la densitat èra de 46,09 ab/km².

La pèrta de 1046 abitants entre 1793 e 1800 s'explica per l'independéncia comunala de Josic (425 abitants en 1800) e de Sent Sauvador (659 abitants en 1800) entre las duas datas (o lur comptatge a part).

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas damb la comuna

l'Amiral Joan Baptista Raimond de La Cròssa
son filh Teubald Raimon de La Cròssa

Véser tanben

Comunas d'Òut e Garona

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN, Institut Occitan, Pau, 2012, p. 171-172
↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f159.item.zoom
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 445, a Meilhac
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 197, 302 e 356
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=21843
↑ https://www.sudouest.fr/2020/05/26/lot-et-garonne-decouvrez-les-nouveaux-maires-elus-7512535-3603.php

Portau de Gasconha

[bf-1] 1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN, Institut Occitan, Pau, 2012, p. 171-172

[2] ttps://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f159.item.zoom

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 445, a Meilhac

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 197, 302 e 356

[5] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=21843

[6] ttps://www.sudouest.fr/2020/05/26/lot-et-garonne-decouvrez-les-nouveaux-maires-elus-7512535-3603.php

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]