Marina Ginestà

Marina Ginestà (Tolosa, 29 de genièr de 1919 – París, 6 de genièr de 2014) foguèt una activista antifascista, jornalista e traductritz catalana de nacionalitat francesa. Aquesta militanta del Partit Socialista Unificat de Catalonha (PSUC) venguèt una de las icònas republicanas de la Guèrra Civila espanhòla, per encausa de la fotografia que li faguèt lo fotograf Hans Gutmann lo 21 de julh de 1936 sus la terrassa de l'otèl Colón de Barcelona amb son fusilh, quand aviá pas que 17 ans.

Biografia

Marina Ginestà nasquèt a Tolosa en 1919, segonda enfant d'una familha catalana plan implicada tradicionalament dins los movements politics d'esquèrra. Son paire, Bru Ginestà i Manubens, sartre de profession, venguèt secretari del comitat CNT-UGT de Catalonha e sa maire, Empar Coloma i Chalmeta, eiretièra d'una longa tradicion de lucha obrièra, èra membre del Gropament Feminin de Propaganda Cooperativista mentre que sa grand, Micaela Chalmeta, èra estada una militanta socialista famosa qu'aviá ajudat e participat a la cauma generala de 1909 mai coneguda coma Semana Tragica. La familha tornèt a Barcelona en 1930. Amb son fraire Albert comencèt d'ora a s'implicar activament dins la difusion dels ideals comunistas. Aqueste se faguèt arrestar en 1933, acusat per las autoritats de distribuir de propaganda comunista.

Trabalhava a l'organizacion de las olimpiadas de Barcelona, una responsa als Jòcs Olimpics que se celebravan a Berlin quand comencèt la rebellion franquista. Lo 19 de julh, amb Albert e d'autres companhs, s'engatgèt dins la garda de las barricadas barcelonesas. Aquel meteis jorn vegèt morir un amic d'enfància entre ela e son fraire. Venguèt aprèp dactilografa dins lo comitat de guèrra mentre que son fraire partiguèt pel front de Saragossa. Participèt puèi a l'ocupacion de l'otèl Colón que las Joventuts Socialistas Unificadas transformèron en son quartièr general, e ont lo fotograf de guèrra alemand Hans Guttman prenguèt la famosa fotografia lo 21 de julh de 1936 que faguèt que venguèt celèbra malgrat ela.

Lo 10 d'agost de 1936 foguèt designada coma traductritz cap al francés pel jornalista rus Mikhaïl Koltsov, mandat pel jornal sovietic Pravda. Acompanhèt qualques jorns aqueste e aital participèt a un dels moments mai importants dins la venguda del jornalista lo 14 del meteis mes, quand anèron entrevistar lo menaire anarquista Buenaventura Durruti a Bujaraloz, localitat d'Aragon.

Contunhèt puèi son trabalh de jornalista coma redactritz del jornal Verdad.

Nafrada durant la Retirada, al meteis moment que son nòvi moriguèt, foguèt ospitalizada a Montpelhièr. Contunhèt puèi son camin d'exili cap a Mexic amb la familha. Pasmens finalament la destinacion de la nau cambièt cap a la Republica Dominicana, e durant aquel viatge coneguèt l'òme que vendriá puèi son futur marit. En 1940 aguèt un filh, Manuel.

Pasmens i demorèt pas gaire qu'en 1946 aguèt de fugir de la Republica Dominicana qu'i èra perseguida pel dictator Rafael Trujillo. Anèt puèi a Veneçuèla ont demorèt a Caracàs. Faguèt aprèp un segond maridatge, amb un diplomata bèlga e amassa tornèron a Barcelona per las annadas 1960. S'installèt dins las annadas 1970 a París.

Contunhèt a s'avodar a l'escritura e en 1976 publiquèt Els àntipodes, un roman que trachava la vida d'exiliats e l'an seguent, en 1977 ganhèt lo prèmi Salvador Seguí als Jòcs Florals de 1977 per son òbra Els precursors.