La Lobèra

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

La Lobèra (Laloubère en francés) qu'ei ua comuna gascona situada dens lo departament deus Hauts Pirenèus e la region administrativa d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

La Lobèra
Laloubère
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de la Lobèra.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 12′ 27″ N, 0° 04′ 25″ E
Superfícia 4,05 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
346 m
330 m
320 m
Geografia politica
País  Gasconha Bigòrra Armas de Bigòrra
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
653
Tarba
Canton
6534
L'Ador Mejan (caplòc deu Canton de La Lobèra avant 2015)
Intercom
246500565
CA de Tarba-Lorda-Pirenèus
Cònsol Patrick Vignes
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 880 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 945 ab.
Densitat 480 ab./km²
Autras informacions
Escais Los lobatèrs
Gentilici lobatèr
Còde postal 65310
Còde INSEE 65251

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

La prononciacion qu'ei [la lou'bèro] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : La Lobeyra, La Lobera, cap a 1184, La Lobere en 1285, De Lalobera en 1313, De Luperia, en latin, en 1342, de Lupperia, en latin, en 1379, La Lobera en 1429, Laloubere (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].

Segon Dauzat, lobèra que vien deu latin lupus, dab lo sufixe -aria, « lòc frequentat deus lops »[2].

Segon Negre, La Lobèra que vien deu gascon lobèra, « arrepaire de lops » e tanben « alentorns, lòcs circonvesins d'un lòc »[1].

Segon Robert Aymard, La Lobèra qu'ei ua seuva on i avèva a l'origina un pavalhon de caça aus lops[1].

Segon Miquèu Grosclaude, la segonda explicacion de Negre que vien deu diccionari de Simin Palay; saben pas on Palay angó quèrre ua tau definicion. La prumèra explicacion, « arrepaire de lops », que sembla vertadèra, mes que i a avut autas definicions, lo petit nom Lop, hòrt espandit, loba, oronime preindoeuropèu, etc. Lejosne que horneish duas referéncias hòrt curiosas : Nemus vocatum La Lova en 1306 (letra de Helip lo Bèth), Nemus vocatum la Loba alias casa de la Folhosa en 1310, « ua seuva aperada la Loba »; se son exactas, que contiénen un usatge estranh deu femenin (loba e pas lop) e lo nom de Loba qu'i sembla utilizat com nom pròpri. Lo sens deu toponime, deu latin luparia, que demòra de preferéncia « lòc frequentat deus lops »[1].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Patrick Vignes UMP, LR  
març de 2001 2008 Régine Lauron PS  
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1944, totala: 2035
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
964 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 959 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 844 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 199
1 323
1 444
1 333
1 296
1 352
1 706
1 933
1 875
1 980
2009 2010
1 906
2 013
1 936
2 043
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 1880 abitants e la densitat qu'èra de 464,2 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1077&titre=laloubere
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 380