Francés Vairon
Francés Vairon (prononciat /franˈses bajˈrun̪/; en francés: François Bayrou [fʁɑ̃swa bajʁu]; Bordèras, Bearn, 25 de mai de 1951) qu'ei un òme d'Estat occitan de nacionalitat francesa, primèr ministre de França despuish lo 13 de deceme de 2024.[2]
| Francés Vairon | |
.jpg) François Bayrou en 2006. |
|
| Foncions | |
|---|---|
| Ministre d'Estat, Garda dels Sagèls, ministre de la Justícia | |
| 17 de mai – 19 de junh de 2017 | |
| President | Emmanuel Macron |
| Primièr ministre | Édouard Philippe |
| Predecessor | Jean-Jacques Urvoas |
| Cònsol màger de Pau | |
| En foncion dempuèi lo 4 d'abril de 2014 | |
| Élection | 30 de març de 2014 |
| Predecessor | Martine Lignières-Cassou |
| President del MoDem | |
| En foncion dempuèi lo 2 de decembre de 2007 | |
| Reeleccion | 12 de decembre de 2010 16 de genièr de 2014 |
| Predecessor | creacion deu partit |
| Deputat des Pirenèus Atlantics | |
| 19 de junh de 2002 – 17 de junh de 2012 | |
| Élection | 16 de junh de 2002 |
| Reeleccion | 17 de junh de 2007 |
| Predecessor | Pierre Menjucq |
| Successor | Nathalie Chabanne |
| 12 de junh de 1997 – 21 de decembre de 1999 | |
| Élection | 1èr de junh de 1997 |
| Predecessor | Pierre Laguilhon |
| Successor | Pierre Menjucq |
| 23 de junh de 1988 – 1èr de mai de 1993 | |
| Élection | 12 de junh de 1988 |
| Reeleccion | 28 de març de 1993 |
| Predecessor | creacion de la circonscripcion |
| Successor | Pierre Laguilhon |
| Deputat europèu | |
| 20 de julhet de 1999 – 20 de junh de 2002 | |
| Élection | 13 de junh de 1999 |
| Legislatura | 5 |
| Grop politic | PPE |
| President de l'UDF | |
| 17 de setembre de 1998 – 30 de novembre de 2007 | |
| Élection | 17 de setembre de 1998 |
| Predecessor | François Léotard |
| Successor | 'cap |
| Ministre de l'Educacion nacionala]][1] | |
| 30 de març de 1993 – 2 de junh de 1997 | |
| President | François Mitterrand Jacques Chirac |
| Predecessor | Jack Lang (Educacion nacionale) François Fillon (Ensenhament superior e Recerca) |
| Successor | Claude Allègre |
| President del conselh general dels Pirenèus Atlantics | |
| 2 d'abril de 1992 – 23 de març de 2001 | |
| Élection | 29 de març de 1992 |
| Predecessor | Henri Grenet |
| Successor | Jean-Jacques Lasserre |
| Deputat dels Pirenèus Atlantics | |
| 2 d'abril de 1986 – 14 de mai de 1988 | |
| Élection | 16 de març de 1986 |
| Legislatura | VIII |
| Conselhièr general dels Pirenèus Atlantics | |
| 26 de març de 1982 – 21 de març de 2008 | |
| Predecessor | Yves Urieta |
| Successor | André Arribes |
| Biografia | |
| Nom de naissença | François René Jean Lucien Bayrou |
| Luòc de naissença | Bordèras (Bearn) (França) |
| Partit politic | UDF-CDS, UDF-FD, UDF, MoDem |
| Diplomat de | Universitat Bordèu Montanha |
| Profession | Professor agrejat de letras classicas |
| Religion | Catolicisme |
modificar  |
|
Professor agregat de letras classicas, qu'estó deputat deus Pirenèus Atlantics entre 1986 e 2012, president deu Conselh Departamental deus Pirenèus Atlantics de 1992 a 2001, deputat europèu de 1999 a 2002, e cònsol màger de Pau despuish 2014. Qu'ei tanben l'actuau president deu MoDem, e autescòps president de l'Union per la Democracia Francesa (UDF).
A l'eleccion presidenciau de 2007, qu'èra candidat, mes n'estó eliminat au primèr torn, en estar arribat totun a la tresau posicion dab 18,57 % de las votz. Arrond d'aquerò que transformè lo son partit, l'UDF, en un partit centrista navèth e alargat aperat lo Movement Democrata.
Estacat au Bearn qu'ei l'autor d'ua biografia deu Noste Enric, que parla occitan dens la soa varietat bearnesa e que s'ei exprimit mei d'un còp en favor deu desvolopament de la lenga occitana.
Foncions
modificar- 30 de març de 1993–11 de mai de 1995: ministre de l'Educacion Nacionala
- 18 de mai de 1995–7 de noveme de 1995: ministre de l'Educacion nacionala, de l'Ensenhament Superior, de la Recèrca e de l'Insercion Professionala
- 07 de noveme de 1995–2 de junh de1997: ministre de l'Educacion Nacionala, de l'Ensenhament Superior e de la Recèrca.
- 17 de mai de 2017–19 de junh de 2017: ministre d'Estat, garda dels Sagèls, ministre de la Justícia.
Citacions
modificar| « | Qu'ei finit lo temps de la vergonha, e que comença lo temps de la fiertat. Qu'èm Occitans, Bearnés e Bigordans, e Catalans, e Bretons, e Bascos, pr'amor qu'i a Bascos tanben. E qu'avem l'intencion de continuar a parla la lenga nòst[r]a, qu'ei la nòsta lenga. E qu'avem tanben a la transmetre, a la baga, aus dròlles qui son aquí. Mon país, Tolosa.[3] | » |
Òbras istoriograficas
modificar- Le roi libre, Flammarion, París, 1994. (ISBN 2-08-066821-8)
- Henri IV raconté par François Bayrou, Perrin jeunesse, París, 1998. (ISBN 2-262-01301-2)
- Ils portaient l'écharpe blanche : l'aventure des premiers réformés, des Guerres de religion à l'édit de Nantes, de la Révocation à la Révolution, Grasset, París, 1998. (ISBN 2-246-55981-2)
Referéncias
modificar- ↑ Es successivament ministre de l'Educacion nacionala (1993-1995), ministre de l'Educacion nacionala, de l'Ensenhament superior, de la Recerca e de l'Insercion professionala (1995), puèi ministre de l'Educacion nacionale, de l'Ensenhament superior e de la Recerca.
- ↑ Govèrn Francés. «Décret du 13 décembre 2024 portant nomination du Premier ministre». JORF n°0295.
- ↑ Solano, Alexandre. «François Bayrou, l’amic de la Bressola que pot tornar a salvar Macron». VilaWeb, 13 de decembre de 2024.
| Precedit/ida per | Francés Vairon | Seguit/ida per |
| Jack Lang | Ministre francés de l'Educacion nacionala 1993-1997 |
Claude Allègre |
| François Léotard |  President de l'UDF1998-2007 |
cap dissolucion del partit |
