Faras
Faras foguèt una vila majora de Nubia durant l'Antiquitat e l'Edat Mejana. Situada a la frontiera entre Egipte e lei reiaumes antics de Kush e medievaus de Nobatia e de Makuria, èra una posicion estrategica lòng de la Vau de Nil que permetiá de contrarotlar lo comèrci en direccion dau territòri egipcian e de la Mar Mediterranèa. Foguèt tanben un relèu intellectuau e culturau que favorizèt la difusion de la cultura e la religion egipciana, grèga puei romana (compres bizantina) vèrs lo sud.
Probablament fondada dins lo corrent de l'Antiquitat per lei Kushitas, venguèt un centre administratiu important après la conquista egipciana de Nubia au sègle XV av. JC. Gràcias a sa posicion estrategica, garduèt un ròtle important après la restauracion de l'independéncia de Kush. Dins lo corrent de l'Edat Mejana, èra un centre crestian fòrça important dins lo nòrd-èst d'Africa. Foguèt la capitala dau Reiaume de Nobatia e demorèt la vila pus importanta dau nòrd de Nubia après l'annexion de Nobatia per Makuria. Foguèt a cha abandonada ambé lo declin progressiu de Makuria e lo tranferiment de l'evescat de Faras a Qasr Ibrim au sègle XIV.
Au sègle XX, lo site foguèt submergit per lo Lac Nasser. Una mission arqueologica polonesa i menèt de cavaments d'urgéncia importants entre 1961 e 1964 qu'an permes de descubrir mai d'un vestigi major. En particular, de pinturas d'estile bizantin famosas foguèron trobadas dins lei roïnas de la catedrala.