Fai

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Fai de Linhon)
Vilatge d'Occitània

Fai[1] (Fay-sur-Lignon en francés, Fay-le-Froid davant 1922) z-es una comuna vivaresa d'Occitània situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Fai
Fay-sur-Lignon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 59′ 14″ N, 4° 13′ 38″ E
Superfícia 13,24 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 380 m
1 150 m
1 079 m
Geografia politica
País Vivarés Armas de Vivarés Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4309
Canton de Mesenc (chapluòc deu canton de Fai davant 2015)
Intercom
244300232
CC de Mesenc Leir Maigau
Cònsol Christian Chorliet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
357 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

364 ab.
Densitat 28,93 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43430
Còde INSEE 43092

Geografia

modificar

A 1180 m, la vilòta tresplomba lo champèstre al nòrd, de 60 a 80 m, sus un dyke basaltic. Linhon, un riu afluent de Léger, passa dins la comuna.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Fai
 Les Vastres
(2,8 km)
 Chalmclausa
(5,6 km)
 Sant Front
(6,6 km)
 La Rocheta
(7,8 km)


Perimètre del territòri

modificar

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Consularis de Faino en 1097, Fays en 1100, Mandamentum de Fayno alh secle X, Ecclesia de Fai en 1119, Capellanus de Fagino vès 1180, Mensura Faynesa en 1321, Chasteau de Fay en 1375, Fain en 1552, Fay le Freit en 1602, Fayt en Montanhe en 1610, Fayt en 1638, Fabia (?) en 1675, Fay en l'Election en 1720, Fay-Saint-Nicolas en 1824 [2].

Fai ven delh latin fagus, « fau », ambelh sufixe -inum [3],[4]. Segon Ernèst Negre, -n finala es muda dins la region [vivaroalpenca, mas al limit] e lucus seriá sosentendut, dins un sintagme faginus (lucus), qu'auriá coma aquò lo sens de « fageda » [5]; « bòsc » (sosentendut) « faï(n) » valdriá tanben. L'atestacion de 1097 permet donc de supausar, en acòrd amb Negre, una prononciacion [fa'i], venguda probablament [faj] per diftongason posteriora a 1097.

Istòria

modificar

Al començament del sègle X, La familha de Faÿ (nom francés), brancha dels Chaptuèlhs, installèt la fortalesa que faguèt nàisser la vilòta.
En 1789, Fai dependiá de la província de Vivarés e de la bailiá de Vilanòva de Bèrc. Sa gleisa parochala, diocèsi de Vivièrs e archipreirat de Botèiras, èra delh vocable de Sant Micolau [2].


Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 (2026) Christian Chorliet    
març de 2001 2014 Raymond Devidal divèrs dreita vice-president de la Comunautat de Comunas
davant 1988 ? Joseph Vailli    
1934 1967 Ferdinand Chabagno divèrs dreita mètge, conselhier general (1945-1967)
  1934      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 383, totala: 392
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
702 525 500 834 879 856 803 881 924

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
852 811 817 810 870 1 238 1 250 1 219 1 253

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 216 1 165 1 066 1 021 983 933 898 860 756

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
656
621
527
480
441
399
422
426
429
440
2009 2010
413
425
419
428
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 357 abitants e la densitat èra de 26,96 ab/km².

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Toponímia occitana
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 119 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f168.item
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 281
  4. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 181
  5. Ernèst Negre, Toponymie générale de la France, Volume 1, Droz, 1990, p. 337, n° 5436 [1].