Chartrené

una comuna francesa

Chartrené es una anciana comuna francesa, situada dins lo departament de Maine e Léger e la region dels Païses de Léger. Dempuèi lo 1ièr de genièr 2016 es venguda comuna delegada de la comuna novèla de Baugé-en-Anjou.

Chartrené
Chartrené
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Ostal de comuna e escòla de Chartrené
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 47° 29′ 34″ N, 0° 07′ 30″ O
Superfícia 3,79 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
97 m
43 m
33 m
Geografia politica
Region istorica Anjau
Estat França
Region
52
Païses de Léger
Departament
49
Maine e Léger Armas deu Departament de Maine e Léger
Arrondiment Saumur
Canton de Beaufort-en-Vallée, ancianament de Baugé
Intercom
244900742
du Canton de Baugé
Cònsol Brigitte Bonnieux ? (delegada) (2016-2020)
Geografia umana
Autras informacions
Gentilici Chartrenéen, Chartrenéenne (en francés)
Còde postal 49150
Còde INSEE 49079
Divèrs comuna delegada de la comuna novèla de Baugé-en-Anjou.

Geografia

modificar

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
 Chartrené
 Cuon (2,5km)
 Bocé (3,7km)
 Brion (5,8km)
 Baugé (5,8km)


Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Prœdium qui Quartiniacus, al sègle VI, Carteni en 1056, Carteniacus en 1070, de Cartiniaco, en 1077, Chartrene en 1280[1],[2]. Las atestacions en Car- representan de segur una fòrma orala en Char- e Dauzat met en dobte la del sègle VI que seriá una falsa latinizacion o representariá un autre lòc. Delamarre accèpta l'origina Cartiniācon, « propietat de Cartinios [3]. L'evolucion normala seriá *Chartigné e pas Chartrené. I a donc tres anomalias : l'evolucion en e d'un i supausat long (darrèr -r-, i a pas d'impossibilitat, mas la fòrma de 1056 es abans l'aparicion de r parasit), una r de tròp e, encara pus problematic, lo passatge de -gn- (o de -ni-) a -n- simpla. Una possibilitat partiriá de la fòrma de 1056, Carteni (legir Charteni), venguda de *Chartegni. Passar a Chartené es aisit. Mas cossí explicar ChartRené ? Benlèu per una fasa de polimorfisme entre Chartené e Chatrené (metatèsi), puèi lo nom foguèt comprés, d'un biais maximalista, Chartrené. Lo nom es eventualament sostengut per l'analogia ambe char e ambe'l pichon nom René, mas la preséncia de doás r tròp vesinas mena normalament a una dissimilacion, coma *Chaltrené (> *Chautrené), *Chatrené o, en mòde de retorn a l'origina *Chartené, benlèu presenta dins la fòrma francesa dialectala.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols delegats successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
genièr 2016 2020 Brigitte Bonnieux ?    
         
Totas las donadas son pas encara conegudas.
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2008 decembre 2015 Brigitte Bonnieux   vendeira
març de 1989 2008 Camille Royer   retirat d'agricultor
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
276 202 145 211 226 214 218 209

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
216 201 196 167 168 163 173 177 199

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
172 178 150 140 145 125 140 112 99

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
96
86
57
44
49
54
55
55
55
2009 2010
55
55
54
54
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Célestin Port, Dictionnaire historique géographique et biographique de Maine-et-Loire, Lachèse Belleuvre & Dolbeau, 1874, t.1 p. 632 e seguentas
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 150, a Cartignies
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 107