Bèucaire (Condomés)

(Redirigit dempuèi Bèucaire (Gers))

Vilatge d'Occitània

Bèucaire[1] o Beucaire[2],[3],[4],[5] (Beaucaire en francés) qu'ei ua comuna gascoa d'Occitània situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Bèucaire
Beaucaire
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista anciana de la Plaça deu Monument, damb la glèisa Nòsta Dauna deus Pomèrs.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 50′ 18″ N, 0° 23′ 08″ E
Superfícia 16,14 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
208 m
90 m
85 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
322
Condòm
Canton
3228
Baïsa-Armanhac (Valença de Baïsa abans 2015)
Intercom
243200417
CC de la Tenarèsa
Cònsol Raymonde Barthe
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
246 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

250 ab.
Densitat 17,29 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 32410
Còde INSEE 32035

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Bèucaire

modificar

Segon Dauzat, Bèucaire que veng deu latin quadrum « pèira de talha e per extension mòta » e adjectiu -bèth [6](l'adjectiu es pas en gascon, benlèu pr'amor lo nom es un transferiment de Bèucaire (Gard)).
Segon Negre, Bèucaire que veng de l'occitan bèu « bèth » e caire « pèira de talha, marralh », per designar ua hortalessa[7].

Pardelhan o Pardalhan

modificar

Aqueras consideracions, fondadas sus noms semblables, valen sonque se lo nom es pas un transferiment. Segon Dauzat e Rostaing, Pardelhan que veng deu nom latin d'òme Pardalus, Pardalis (Skok), Pardelius (Longnon), damb lo sufixe -anum[8].
Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, que causeish Pardelius; Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, qu'aima mei Pardalius (sus pardalis « pantèra »; Bénédicte Boyrie-Fénié que causeish *Pardalius, derivat deu cognomen Pardalus (e pr'aquò las fòrmas mei ancianas de Pardalhan (Agenés) que son en Parde-)[9]. Per Pardalhan (Menerbés), Frank R. Hamlin que considèra Pardalhan ven de l'escais latin (cognomen) Pardulus, damb lo sufixe -i-anum (sic); e pr'aquò las fòrmas mei ancianas que son en Pardi-, Parde-[10].

Istòria

modificar

En 1839, qu'incorporèn la comuna de Pardelhan o Pardalhan (fòrmas diferentas sus la medisha mapa) a Bèucaire [11].

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Raymonde Barthe divèrs dreta retirada
març de 2001 2008 Marie-Thérèse Castadère divèrs esquèrra  
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 279, totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
470 366 430 462 489 740 742 628

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
650 658 660 644 589 626 609 570 512

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
487 487 486 474 454 412 398 420 391

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
387
345
312
297
305
277
286
287
289
299
2009 2010
288
296
286
292
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 246 abitants e la densitat èra de 15,24 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas damb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  2. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  3. «Toponimia occitana».
  4. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  5. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 61
  7. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. III, p. 1460, par. 26579
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 518
  9. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 197-198
  10. Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 280-281
  11. http://cassini.ehess.fr/fr/html/fiche.php?select_resultat=3116