Archinhac (Perigòrd)

una comuna francesa
talha= De pas confondre amb Archinhac (Borbonés).
Vilatge d'Occitània

Archinhac[1] (Archignac en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Archinhac
Archignac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa d'Archinhac.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 00′ 43″ N, 1° 18′ 46″ E
Superfícia 22,90 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
323 m
290 m
157 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Parçan Perigòrd Negre
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
244
Sarlat e La Canedat
Canton
2435
Terrasson e La Vila Dieu (Salanhac e Aivigas abans 2015)
Intercom
242400893
CC del País de Fenelon
Cònsol Alain Laporte
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
369 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

378 ab.
Densitat 14,72 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24590
Còde INSEE 24012

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar
  Sench Amand de Còli La Cassanha Jaiac  
N
O    Archinhac    E
S
Sent Geniés Paulinh

Toponimia

modificar

La prononciacion es [ɒrʦi’ɲa] [1]. Las fòrmas ancianas son vicaria Arcaniensis, al sègle X, Sanctus Stephanus d'Archanac, en 1168, Archinac, al sègle XIII, Archiniac, en 1760. Archinhac ven d'un nom gallo-roman d'òme, Arcanius, e del sufixe -acum [2],[3],[1],[4], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Archinhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Arcanius. La fòrma Archinhac per un ancian *Archanhac (inferit de l'atestacion de 1168) s'explica per una dissimilacion, fenomèn banal en occitan quand un nom de luòc a tres vocalas semblablas (veire la varianta Salinhac per Salanhac, los Montanhac venguts Montinhac, etc). Lo tractament *Arcaniacon > *Archanhac es de tipe nòrd-occitan, sense se prononciar sus l'apertenéncia actuala de la comuna al dialècte lemosin o al dialècte lengadocian, nimai sus l'isoglòssa actuala ca/cha, e curiosament lo tractament per La Cassanha, vilatge situat pus al nòrd e que son nom es en teoria pus recent (preséncia de l'article) es de tipe lengadocian.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Alain Laporte sense etiqueta entrepreneire
març de 1989 2008 Serge Laval RPR puèi UMP tecnician a la DDE, conselhièr general del canton de Salanhac e Aivigas (1992-2011)
  1989      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 337, totala: 343
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
864 826 904 924 915 969 985 1 013 995

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
990 959 978 919 915 862 837 799 779

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
731 676 668 574 540 526 506 464 402

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
355
352
318
309
302
297
324
328
334
341
2009 2010
342
349
340
346
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 et 1,2 https://web.archive.org/web/20160303190709/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/salignac-eyvigues/ARCHIGNAC.htm
  2. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 32
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 24, a Arcangues
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 324