Virgula
La virgula, (« pichona bròca » o « pichona verga »), es un signe de pontuacion.
Lenguistica e tipografiaModificar
En tipografia, la virgula es un signe de pontuacion permetent, a l'origina, d'inserir una respiracion dins la frasa. Coma totas las autras pontuacions, prenguèt, dins la lenga escricha, de ròltes multiples que la lenga orala manifestariá pas que per una pausa.
Estructura, per exemple, la construccion de la frasa, que siá en ligant o en separant los grops sintaxics. Per exemple, dins una enumeracion, la virgula separa los tèrmes enumerats.
En matematicas e dins l'escritura dels nombresModificar
Dins l'escritura dels nombres, la virgula pòt servir de separator decimal.
L'utilizacion de l'escritura decimala (amb un separator que vendra una virgula mai tard) data del sègle XVI e foguèt popularizada, en partida, par Simon Stevin[1], çò que permetèt de calculs fòrça mai simples que l'escritura per fraccions.
InformaticaModificar
En Smalltalk, la virgula es pas un element sintaxic. Es un messatge binari qui permet de concatenar de colleccions.
Notas e referénciasModificar
- ↑ A. Schärlig, « Avant la virgule », Tangente, n° 120, janvier-février 2008, p. 16-18.