Siria, en lovit Sura/i, en fenician ʔšr, en grèc ancian Συρία, tanben nomenada dins la literatura modèrna Granda Siria o Siria Palestina, es una region istorica de l'Orient Pròche a vegada identificada mai o mens exactament a la Granda Siria, Palestina o Levant.

Mapa americana de 1895 de l'Empèri otoman a l'Orient Pròche e Mejan mostrant la plaça de la Siria encenclada a l'èst per Mesopotamia, al nòrd Anatolia e Curdistan, al sud Egipte e l'Arabia e a l'oèst Mediterranèa.

Geografia modificar

Sas frontièras cambièron segon los epòcas e los autors.

La mencion mai anciana d'aquel toponime se vei dins un manuscrit en lovit del sègle VIII AbC amb lo mot « Sura/i » tradusit en pfenician par « ʔšr ». Al Sègle V AbC, Erodòt delimita la Siria al nòrd pel fluvi Alis dins lo centre de l'Anatolia e al sud per Egipte e Arabia. Per Plini lo Vièlh e Pompòni Mela al Sègle I, Siria correspond al Creissent Fertil. A la fin de l'Antiquitat, los autors de l'epòca bordejan la region a l'oèst per Mediterranèa, a l'èst per Eufrates, al nòrd pels monts Taurus e al sud pel desèrt d'Arabia. Dins l'Ancian Testament, lo Ras Koron, un pichon suc, marca la frontièra entre Egipte e Siria.

Aquel toponime antic es utilizat enseguida per nomenar los Estats siroïtitas, las províncais romanas de Siria, que vendrà Celesiria puèi la Siria Fenicia, e de Siria Palestina, lo vilayet otoman de Syrie, le Royaume arabe de Syrie, la Siria mandatària, la Republica Siriana puèi la Siria Estat actual.

Istòria modificar

Siria foguèt contrarotlada per fòrça poténcia e abitada per diferents pòbles (Egipcians ancians, Canaèus, Josieus, Assirians, Babilonians, Fenicians, Grècs ancieas, Romans, Bizantins, Arabs, Turcs e Europèus).

Depuis la fin de la Segonda Guèrra mondiala e la creacion d'Israèl, la Siria correspond tot o partida a Israèl, als territòris palestinians, a Jordania, al Liban, a Siria, al sud de Turquia, al tèrme occidentala d'Iraq e a l'extremitat septentrionala de l'Arabia saudita, inclusissent a vegada Chipre.

Articles connèxes modificar