Shèla e Espon

comuna de Nebosan, Gasconha, Occitània
Vilatge d'Occitània

Shèla e Espon (Chelle-Spou en francés) qu'ei ua comuna d'Occitània, en Gasconha, situada en departament deths Hauts Pirenèus dera region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Shèla e Espon
Chelle-Spou
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista de Shèla despuish Artigamí.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 08′ 15″ N, 0° 14′ 35″ E
Superfícia 4,58 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
491 m
487 m
279 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
652
Banhèras de Bigòrra
Canton
6511
Canton d'era Vath d'Arròs e deras Baïsas (Lanamesa abans 2015)
Intercom
246500516
CC deth Plan de Lanamesa
Cònsol Noël Abadie
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
116 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

118 ab.
Densitat 25,33 ab./km²
Autras informacions
Escais Eths minja-caulets de Shèla. Eths truca'stacas d'Espon.
Còde postal 65130
Còde INSEE 65143

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Era prononciacion qu'ei ['chèlo] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : A Siela, cap a 1200-1230, Sila en 1256, Augerius de Filie, ... en Auger d'Essiela ; Gastonus de Filie, ... Gasto d'Essiela en 1283, Esfiele en 1285, Gasto d'Effiele en 1285, de Schela en 1300, De Shela, en 1313, De Xella Superiori, en latin, en 1342, de Xella Superiore, en latin, en 1379, Chelle-Dessus en 1770-1791, Chelle Dessus (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII), Chelle-Dessus en 1790[1]. Shèla Dessús que s'opausava a Shèla Devath (situat ath nòrd).

Segon Dauzat, Shèla que vien deth latin crestian cella, « ermitage, petit monastèri »[2].

Segon Miquèu Grosclaude, Shèla pòt pas estar cella, qui seré Cèra en gascon. Eth nom qu'ei escur, pr'aquò que poderé estar eventualament ua varianta de villa, com Gela ?[1].

Era prononciacion qu'ei [és'pou] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : de-Spor en 1313, de Spaone en 1313, de-Spoos en 1429, Espou en 1745-1787, Espou (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].

Segon Dauzat e R. Aymard, Espon que significa « penent »[2],[1].

Segon Miquèu Grosclaude, eth gascon espon qu'ei ua fòrma masculina de espona, deth latin sponda; eth sens prumèr qu'ei « tap, limit, tap qui hè limit »[1].

Istòria

modificar

Eths dus vilatges de Shèla Dessús e Espon que fòrman era comuna de Shèla e Espon ara revolucion francesa. Eths de Shèla Dessús qu'an eth chafre de minja-caulets. Eths d'Espon que son eths truca'stacas[1]. Shèla Dessús qu'èra parròpia, Espon non.

Administracion

modificar
Lista deths cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2020 2026 Noël Abadie    
març de 2008 2020 Patrick Darré    
març de 1979 2008 Clément Cieutat    
  1979      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 116, totala: 117
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
396 423 402

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 411 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 261 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
125



Cercar
91
88
91
97
100
2009 2010
104
107
110
114
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 era populacion qu'èra de 116 abitants e era densitat qu'èra de 25,33 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab era comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 et 1,5 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=826&titre=chelle-spou
  2. 2,0 et 2,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 159, a Celle