Sètge de Constantinòble (674-678)

Lo sètge de Constantinòble de 674-678 es lo premier sètge de la capitala de l'Empèri Bizantin per leis Arabis. Foguèt lo resultat d'una campanha metodica que permetèt a la marina aràbia de conquistar plusors illas e pòrts de la Mar Egèa en 672-673. Puei, prenguèron la peninsula de Cizic per i establir una basa ivernenca. Cada prima, de 674 a 678, ataquèron Constantinòble avans de se replegar per passar l'ivèrn. En parallèl, de combats opausèron lei Bizantins e leis Arabis en Anatolia. Lo sètge de 674-678 es donc puslèu una campanha aràbia iniciada en 672. Leis operacions s'arrestèron après una tièra de victòrias navalas de l'Empèri qu'utilizèt lo fuòc grèc per prendre l'avantatge. Tanben, lei combats terrèstres s'acabèron per de succès bizantins en Siria onte de populacions crestianas èran intradas en revòuta còntra lo poder omeia. Un tractat de patz foguèt finalament signat en 678-679 entre lei doas poissanças. Lei Bizantins i obtenguèron lo pagament d'un tribut durant 30 ans e l'evacuacion de plusors posicions encara tengudas per leis Arabis^[1].

Utilizacion dau fuòc grèc per un naviri bizantin.

Lo debanament precís dau sètge es pauc clar. Son racònte classic es aqueu redigit per Teofan lo Confessor (759-817 ò 818). Pasmens, dins lei tèxtes arabis, l'existéncia d'un sètge de Constantinòble es pas clara. D'efiech, indican ben lo començament de combats vèrs 673 e l'arribada d'una expedicion a l'entorn de Constantinòble en 676. Plaça la destruccion de la flòta aràbia en 674 durant una batalha au larg de Cilícia. Enfin, parla de còntra-ofensivas bizantinas en Siria en 677-678. Menaçats de perdre una region primordiala a l'estabilitat dau Califat, leis Omeias acceptèron de signar una patz en 678 ò en 679 amb Constantinòble^[2]^[3].

Liames intèrnes

Bibliografia

(fr) Marius Canard, « Les expéditions des Arabes contre Constantinople dans l'histoire et dans la légende », Journal asiatique, vol. 208, 1926, pp. 61-121.
(en) James-Howard Johnston, Witnesses to a world crisis : historians and histories of the Middle East in the seventh century, Oxford University Press, 2010

Nòtas e referéncias

↑ (en) John F. Haldon, Byzantium in the Seventh Century : The Transformation of a Culture. Revised Edition, Cambridge University Press, 1990.
↑ (en) E. W. Brooks, « The Arabs in Asia Minor (641–750), from Arabic Sources », The Journal of Hellenic Studies, The Society for the Promotion of Hellenic Studies, vol. XVIII, 1898, pp. 182-208.
↑ (en) James-Howard Johnston, Witnesses to a world crisis : historians and histories of the Middle East in the seventh century, Oxford University Press, 2010, pp. 302-302 e 492-495.

[1] (en) John F. Haldon, Byzantium in the Seventh Century : The Transformation of a Culture. Revised Edition, Cambridge University Press, 1990.

[2] (en) E. W. Brooks, « The Arabs in Asia Minor (641–750), from Arabic Sources », The Journal of Hellenic Studies, The Society for the Promotion of Hellenic Studies, vol. XVIII, 1898, pp. 182-208.

[3] (en) James-Howard Johnston, Witnesses to a world crisis : historians and histories of the Middle East in the seventh century, Oxford University Press, 2010, pp. 302-302 e 492-495.

[1]

[2]

[3]