Ribòus
Vilatge d'Occitània |
Ribòus (Riboux en francés) es un vilatge de Provença situat dins lo departament de Var e dins la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Ribòus
Riboux | ||
---|---|---|
La capèla. | ||
| ||
| ||
Geografia fisica | ||
Coordenadas | 43° 18′ 15″ N, 5° 45′ 25″ E | |
Superfícia | 13,48 km² | |
Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
1 054 m 520 m 419 m | |
Geografia politica | ||
País | Provença | |
Estat | França | |
Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur | |
Departament 83 |
Var | |
Arrondiment 832 |
Tolon | |
Canton 8303 |
Sant Ceri (Lo Baucet avans 2015) | |
Intercom 248300394 |
CA dau Sud Santa Bauma | |
Cònsol | Suzanne Arnaud (2020-2026) | |
Geografia umana | ||
Populacion Populacion totala (2018) |
48 ab. 48 ab. | |
Densitat | 2,67 ab./km² | |
Autras informacions | ||
Còde postal | 13780 | |
Còde INSEE | 83105 |
Situat dins l'oèst dau departament, Ribòus es un vilatge isolat dau pendís sud de la Santa Bauma. Joís d'un clima mediterranèu refrejat per l'altitud e fa partida dau Pargue Naturau Regionau de la Santa Bauma. L'abitat es dispersat lòng de l'unica rota que permet d'arribar o de sortir dau vilatge. L'existéncia de l'endrech es atestada per diferents documents que permèton de seguir l'evolucion de son toponim : villa Ribols en 984, in Tribols en 1057, Ribuls en 1087, Ribulus en 1096 e Ribols en 1150[1]. Segon Ernèst Negre, son nom ven dau latin ripula ("riba pichona") au loc. plurau ripulis ("a lei pichonas ribas")[1]. Segon lei recensaments realizats dempuei la Revolucion Francesa, lo vilatge foguèt totjorn pauc poblat amb un maximom demografic de 79 abitants en 1836. A partir deis ans 1860, la populacion demeniguèt en causa de l'exòdi rurau. Agantèt un minimom de 6 estatjants en 1982. Uei, la populacion es en aumentacion regulara (49 abitants en 2019) , probablament en causa dau dinamisme dei comunas vesinas (pargue OK Corral de Cuja...). Pasmens, es totjorn menaçat per la desertificacion.
Veire tanben
modificarLiames extèrnes
modificarNòtas
modificar- ↑ 1,0 et 1,1 Ernèst Negre. Toponymie générale de la France: Formations préceltiques, celtiques, romanes, p. 306.