Pèire Cardenal
Pèire Cardenal ( Lo Puèi Nòstra Dòna 1180- Montpelhièr 1278), foguèt un trobador de Velai. Sa vida, coma la de fòrça trobadors, es mal coneguda. Sa biografia anciana, establida per Miquel de la Tor cap a l'an 1300, se resuma a un dozenat de frasas.
Son paire, un cavalièr respectat e poderós, lo faguèt dintrar encara enfant a la canorga del Puèi Nòstra Dòna per èsser canonge. Ailà, aprenguèt a legir e a cantar.
A vint e tres ans, daissèt los òrdres e dintrèt a la cor dels comtes de Tolosa (Raimon VI, puèi Raimon VII). Maridat cap a l'edat de cinquanta ans[1], aguèt al mens dos filhs[2].
E mai qu'installat a la cor dels comtes de Tolosa, viatjèt sovent (causa escassa per un trobador) acompanhat de son joglar.
Sa correguda s'acava a Montpelhièr, ont lo rei d’Aragon Jacme lo Conquistaire apara los trobadors e los joglars[3].
Son òbra es rica e satirica. Es un trobador engatjat, moralista, rebèl, que denóncia las mors politicas e ecclesiasticas de son temps. Es l'autor de fòrça sirventeses e de qualques cansons[4].
« Mèstre incontestat del sirventés politic, moral e religiós, daissèt 96 poesias, siá 4 393 verses. Sa poesia prepausa una morala de tolerància e emprenhada de l'esperit critic de la societat occitana d'abans la conquista francesa (crosada dels Albigeses : 1209-1244) e d'abans l'Inquisicion. Denoncia l'imoralitat d'una partida del clergat de son epòca. »[5]
Extrach
modificarFaguèt una satira contra los dominicains ("jacopin") coma se pòt legir dins la quatrena cobla del poèma XXVIII ("Ab votz d'angel ", publicat en 1229):
Religïos fon, li premieir', enpreza, |
Galariá
modificarLigam extèrne
modificarNòtas e referéncias
modificar- ↑ Robèrt et Christian Anatole, Nouvelle histoire de la littérature occitane, tome 1 (PUF, 1970), Publications de l’Institut d’études occitanes, cité par www.cardenal.org.
- ↑ Encyclopædia Universalis (édition 1998) (in « Thesaurus index »), cité par www.cardenal.org.
- ↑ Encyclopædia Universalis (édition 1998) (in « Thesaurus index »), cité par www.cardenal.org
- ↑ Des rumeurs lui attribuent, sans que ce soit avéré, la partie anonyme de la Canson de la crozada.
- ↑ {{{títol}}}. ISBN 2-910432-35-1..