Nicolau II
Nicolau II de Russia (18 de mai de 1868 – 17 de julhet de 1918) foguèt lo darrier emperaire de Russia, rèi de Polonha e grand prince de Finlàndia. Succediguèt a son paire Alexandre III lo 1èr de novembre de 1894. Abdiquèt lo 15 de març de 1917 au començament de la Revolucion Russa.
Durant son rèine, deguèt faciar l'agitacion politica e sociala au sen de la populacion russa e lo declin continú de l'Empèri Rus dempuei lo començament de la segonda mitat dau sègle XIX. En 1905, una desfacha còntra Japon en Asia Orientala demeniguèt lo prestigi dau govèrn e entraïnèt una crisi sociala importanta que foguèt reprimida per l'armada. Pasmens, deguèt acceptar de reformas constitucionalas ambé l'eleccion d'una assemblada legislativa ai poders fòrça limitats. De mai, de temptativas de modernizacion de l'economia comencèron mai mau capitèron. En 1914, lo país intrèt dins la Premiera Guèrra Mondiala coma protector de Serbia. Dins aquò, maugrat de succès còntra leis Austrians, l'armada russa conoguèt una tièra de reviradas saunosas còntra leis Alemands. Una partida dau territòri rus foguèt ocupat e lei dificultats d'avitalhament dei tropas entraïnèron la descomposicion progressiva de l'armada e de la societat russas. En 1917, quand comencèt la Revolucion Russa, un conseu de l'Ostau Romanov li demandèt d'abdicar lo 15 de març de 1917 per lo remplaçar per un Govèrn Provisòri d'inspiracion republicana e liberala. Nicolau II foguèt exilat a Tobolsk onte foguèt capturat ambé sa familha per lei Bolchevics en març de 1918. Puei, foguèt desplaçat a Ekaterinborg. I foguèron executats lo 17 de julhet de 1918 per empachar sa liberacion per lei tropas blancas o britanicas que marchavan còntra la vila.