Montjòi de Coserans

Montjòi de Coserans; Montjoie-en-Couserans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La bastida
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 00′ 09″ N, 1° 09′ 36″ E
Superfícia	29,63 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 677 m; 452 m; 393 m
	Geografia politica;
País	Occitània;
Estat	França;
Region; 76	Occitània (region administrativa);
Departament; 9	Arièja ;
Arrondiment; 093	Sent Gironç;
Canton; 0916	Canton de Saint-Lizier;
Intercom; 240900324	de l'agglomération de Saint Girons;
Cònsol	Ginette Busca ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	1 058 ab. Evolucion de la populacion; 1 080 ab.
	Autras informacions
Còde postal	09200
Còde INSEE	09209

Pels articles omonims, vejatz Montjòi.

Vilatge d'Occitània

Montjòi de Coserans^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Montjoie-en-Couserans en francés) es una comuna occitana, situada dins lo departament d'Arièja e la region de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia

Toponimia

Segon Dauzat e Rostaing, los Montjòis que son formats damb mons [montem] e l'etimologia de la segonda partida qu'es mausegura; segon los autors, que vengueré de mons gaudii, « mont deu gaug » o deu germanic mundgawi, « proteccion deu territòri »; que designa ua eminéncia caracteristica long d'un camin, sovent un tumulús, o una construccion que sèrv de senhau ^[5]; segon los Feniés, aqueth nom que representa pilòts de pèiras qui ensenhan lo camin a shèguer o que bremban ua hèita importanta ^[6].
Burgan e Lafon que bremban los articles d'Anne Lombard-Jourdan de la Nouvelle Revue d'Onomastique, 1990, p. 281-282 e 1993, p. 159-180. Cap a la fin deu sègle Xau, un montjoie que designava pitèrs situats près de lòcs sents; lo nom es atestat Mons Gaudii en 997. S'aplicava mèi que mèi au tumulús on Sant Danís seré estat escapitat. La tuca èra lo punt de recampament de las tropas reialas abans un combat, en cridant « Montjoie-Saint-Denis ! ». Èra donc lo crit de guèrra deus cavalièrs francés. L'etimologia qu'es un compausat germanic, format de Mund, « apara ! », a l'imperatiu, e de Gau/Gawi, « país, territòri ». Que seré a l'origina ua crida a un protector deu territòri deus francs, çò qu'explica lo sens de crit de guèrra. Foneticament, lo passatge de *mundgawi a montjoie qu'es regular en francés e lo nom qu'estó latinizat en montem gaudii e cristianizat per lo ligam a Sent Danís. Lo toponime que s'espandí suus camins de pelegrinatge e prengó lo sens de « montet qui sèrv d'observatòri », de « pilòts de pèira o d'edicule per ensenhar lo camin o gardar ua membrança » e quitament de « quantitat, abonde » ^[7].

Istòria

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat
març de 2001	(2026)	Ginette Busca
1986	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

784

801

774

857

926

977

1 032

1 047

Cercar

2009

2010

1 046
1 079

1 047
1 078

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 465, 467, a Mons
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 129
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 346-348

Portal d'Occitània

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 465, 467, a Mons

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 129

[7] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 346-348

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]