Montjòi de Coserans

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Montjòi de Coserans[1],[2],[3],[4] (Montjoie-en-Couserans en francés) es una comuna occitana, situada dins lo departament d'Arièja e la region de Miègjorn-Pirenèus.

Montjòi de Coserans
Montjoie-en-Couserans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La bastida
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 00′ 09″ N, 1° 09′ 36″ E
Superfícia 29,63 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
677 m
452 m
393 m
Geografia politica
País  Occitània
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània (region administrativa)
Departament
9
Arièja Armas del Departament d'Arièja
Arrondiment
093
Sent Gironç
Canton
0916
Canton de Saint-Lizier
Intercom
240900324
de l'agglomération de Saint Girons
Cònsol Ginette Busca
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 058 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 080 ab.
Autras informacions
Còde postal 09200
Còde INSEE 09209

Geografia

modificar

Toponimia

modificar

Segon Dauzat e Rostaing, los Montjòis que son formats damb mons [montem] e l'etimologia de la segonda partida qu'es mausegura; segon los autors, que vengueré de mons gaudii, « mont deu gaug » o deu germanic mundgawi, « proteccion deu territòri »; que designa ua eminéncia caracteristica long d'un camin, sovent un tumulús, o una construccion que sèrv de senhau [5]; segon los Feniés, aqueth nom que representa pilòts de pèiras qui ensenhan lo camin a shèguer o que bremban ua hèita importanta [6].
Burgan e Lafon que bremban los articles d'Anne Lombard-Jourdan de la Nouvelle Revue d'Onomastique, 1990, p. 281-282 e 1993, p. 159-180. Cap a la fin deu sègle Xau, un montjoie que designava pitèrs situats près de lòcs sents; lo nom es atestat Mons Gaudii en 997. S'aplicava mèi que mèi au tumulús on Sant Danís seré estat escapitat. La tuca èra lo punt de recampament de las tropas reialas abans un combat, en cridant « Montjoie-Saint-Denis ! ». Èra donc lo crit de guèrra deus cavalièrs francés. L'etimologia qu'es un compausat germanic, format de Mund, « apara ! », a l'imperatiu, e de Gau/Gawi, « país, territòri ». Que seré a l'origina ua crida a un protector deu territòri deus francs, çò qu'explica lo sens de crit de guèrra. Foneticament, lo passatge de *mundgawi a montjoie qu'es regular en francés e lo nom qu'estó latinizat en montem gaudii e cristianizat per lo ligam a Sent Danís. Lo toponime que s'espandí suus camins de pelegrinatge e prengó lo sens de « montet qui sèrv d'observatòri », de « pilòts de pèira o d'edicule per ensenhar lo camin o gardar ua membrança » e quitament de « quantitat, abonde » [7].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) Ginette Busca    
1986 2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
784
801
774
857
926
977
1 032
1 047
Cercar
2009 2010
1 046
1 079
1 047
1 078
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 465, 467, a Mons
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 129
  7. Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 346-348