Montanha de Laric

La Montanha de Laric, o tanben de L'Aric es un massís montanhós del departament d'Aude e de la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Situat al nòrd de las Corbièras e d'orientacion pirenenca e, en partida, varisca, la Montanha de Laric a per cima lo Senhal de Laric (nom supausat) a 601 m.

Toponimia

L'abat Savartés, dins son diccionari topografic, cita lo nom dins mai d'un article :

• lo mont, punt culminant de l'ensemble, a 601 m, atestat Pech de Laryc en 1538;
• las roïnas d'un castèl, comuna de Barbairan, atestat Castrum quod vocant Alarig en 1063, Castrum Alarici en 1119, Alaricum en 1210, Alarichum en 1215, Laric en 1539, Forteresse d'Alaric en 1781, Ruines de Miramont (cadastre);
• una anciana capèla rurala de la comuna de Mos, ancian priorat del vocable de Sant Pèire, unit a l'abadiá de La Grassa, al sud de Mos, atestada Ecclesia Sancti Petri de Alarico en 1119, Villa Aleni, comprene Alarici, en 1521, Sainct Peyre de Larric en 1538, Sant Peyre delha Ric..., al loc de Albas et Laric en 1539, Saint Pierre, château ruiné en 1763 (confusion entre lo castèl e la capèla del priorat), Alaric en 1781;
• Alaric, riu de las comunas de Mos e de Fontcobèrta, aliàs ruisseau du Baux;
• i cal ajustar un mont (87 m) de la comuna de Bisanet, exterior al massís, al sud-sud-oèst del vilatge, atestat Coste d'Alaric en 1311-1500, A Laric en 1500, Pech de Laric al sègle XVII, A Laric, Serre de L'Aric (cadastre) .
  

Per l'evolucion fonetica, Alaric foguèt interpretat a Laric, puèi l'Aric (desconselhat). Lo nom sembla venir d'un rei visigòt, Alaric II puslèu qu'Alaric Ièr, mes non se sap.