Johannes Gabriel Granö
Johannes Gabriel Granö (14 de març de 1882, Lapua - 23 de febrier de 1956, Helsinki) es un explorator finlandés de la premiera mitat dau sègle XX.
Intrat a l'universitat d'Helsinki en 1900, Johannes Gabriel Granö i estudièt la botanica avans de s'orientar vèrs la geografia[1]. Fiu d'un praire finlandés d'Omsk, aguèt l'oportunitat de viatjar mai d'un còp en Siberia entre 1901 e 1913. I observèt l'environament e publiquèt son premier article scientific en 1905. Aquò li permetèt d'obtenir d'ajudas financieras per organizar tres viatges d'exploracion dins lo nòrd de Mongolia, dins lei monts d'Altaï e dins lei monts Saïan en 1906, en 1907 e en 1909. S'i interessèt ais efècts de la glaciacion sus la morfologia dei montanhas.
En 1919, venguèt professor de l'universitat de Tartu e i desvolopèt l'ensenhament de l'estonian. Puei, en 1923, venguèt professor de l'universitat d'Helsinki e comencèt la redaccion de l'Atlàs de Finlàndia. Lèu, deguèt tornar anar a Turku ont aguèt mai de ressorsas per contuniar son trabalh. I desvolopèt la geografia, especialament la creacion d'un metòde per classar e definir lei païsatges segon la geomorfologia de basa, lei massas d'aiga, la vegestacion e leis impactes umans.