Guilhèm de Sant Gregòri
Guilhèm de Sant Gregòri[1] (fl. ca. 1200) foguèt un trobador occitan a la fin dau sègle XII e la debuta dau sègle XIII[2], actiu probablament ai comtats de Provença e de Valentinés-Diés[3].
| Donadas personalas | |
|---|---|
| Activitat | |
| Profession | trobador |
| Activitat | sègle 12–sègle 13 |
Biografia
modificarSabèm pas gaire d'eu ambe certitud. Foguèt probablament un contemporari e compatriòta d'Albertet e de Blacàs, perque Guilhèm seriá estat en relacion amb aquestei[4].
I a mantei luòcs en Occitània cridats "Sant Gregòri". Josèp Anglada supausa que Guilhèm es "probablament" originari de Sant Gregòri, masatge de Valençòla.[4]
Òbra
modificarUna pèça lirica li es atribuïda segurament:
- Senher Blacatz, de domna pro \ Seigner Blacatz, de dompna pro, un partiment amb Blacàs fach entre 1215 e 1230.[5][3]
Tres autras pèças liricas li son sovent atribuïdas:
- Ben grans avolesa intra, una sestina-sirventés sobre la guèrra, qu'imita la sestina Lo ferm voler qu’el cor m’intra d'Arnaud Danièl. Es tanben atribuïda a Bertran de Bòrn;[2][6][3]
- Nueyt e iorn ai dos mals senhors \ Nog e jorn ai dos mals senhors, una cançon tanben atribuïda a Ponç de la Garda;[2][7][3]
- Dregz e razos es qu'eu chant e·m demori \ Razo e dreyt ay si·m chant e·m demori, una cançon, tanben atribuïda a Arnaut Danièl e Guilhèm de Mur;[2][8][3]
L'atribucion dau poèma Be.m platz lo gais temps de pascor a el es sustot regetada; es fach probablament per Bertran de Bòrn.[3]
Totei aquelei poèmas coneguts son en forma estrofica.[3]
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ Noms istorics: Guillem de Saint Gregori, Guilhem de Saint Grigori en occitan ancian (veire las referéncias de BYU e de l'IEC); Guihèn de Sant-Gregòri en nòrma mistralenca (veire dins Lo Tresaur dau Felibritge).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 et 2,3 (2007) PC 233 - Guilhem de Saint-Grégoire - Guillem de Saint Gregori. Brigham Young University (Les Troubadours - une bibliographie).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 et 3,6 «Guillem de Saint Gregori». University of Warwick.
- ↑ 4,0 et 4,1 Anglada, Josèp (1921). Histoire sommaire de la Littérature méridionale au moyen-âge (des origines à la fin du Xvè siècle). París: E. de Boccard, p. 88, 96, 103. Mesa en linha per l'IEO París.
- ↑ «Seigner Blacatz, de dompna pro». Institut d'Estudis Catalans. Corpus des Troubadours.
- ↑ «Ben grans avolesa intra». Institut d'Estudis Catalans. Corpus des Troubadours.
- ↑ «Nueyt e iorn ai dos mals senhors». Institut d'Estudis Catalans. Corpus des Troubadours.
- ↑ «Razo e dreyt ay si·m chant e·m demori». Institut d'Estudis Catalans. Corpus des Troubadours.
