Guilhèm de Peire
Guilhèm de Peire (sègle XII - 1223) foguèt un eclesiastic gavaudanés. Foguèt d'efièch evesque de Mende entre 1187 e 1223. Apareis dins lo vocable de la diocèsi de Mende jol nom de Guilhèm II de Peire essent lo 2da evesque de Mende de portar prenom de Guilhèm. Pasmens, de descobèrtas ulterioras lo plaça coma 4na del nom, aquí perqué apareis generalament amb lo nom de Guilhèm IV de Peire.
| Biografia | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Naissença | sègle XII  | ||||||||
| Mòrt | 1223 (Gregorian) | ||||||||
Foncions
| |||||||||
| Donadas personalas | |||||||||
| Activitat | |||||||||
| Profession | prèire | ||||||||
|
| |||||||||
Biografia
modificarGuilhèm de Peire es lo filh d'Astòrg IV, baron de Peire en Gavaudan. Es l'arrièr-pichon-nebot d'Aldabèrt II de Peire que foguèt evesque de Mende entre 1099 e 1123. L'oncle d'Aldabèrt II, Aldabèrt Ièr, foguèt el evesque de Mende entre 1054 e 1095. Seriá egalament cosin del rei Jacme Ièr d'Aragon, que se diguèt "consanguineus" amb Guilhèm[1],[2].
En 1187, succedís a Aldabèrt III del Tornèl al chap de l'eveschat mendés. Aldabèrt III del Tornèl èra estat lo primièr a se reconéisser coma vassal del rei de França, e aviá obtengut una bulla d'aur assegurant los dreches regalians als evesques de Mende.
La politica menada per Aldabèrt III del Tornèl puèi Guilhèm de Peire exaspèra las Mendés que l'expulsan de la vila. La pòt pas reïntegrar qu'en 1194[3]. Es a el que s'acòrde l'iniciativa de la construccion del chastèl de Chanac en aquela annada 1194[4]. Aquel chastèl fasiá probable de chap al dels reis d'Aragon, tengut pel baile Nicolau.
Aquela meteissa annada 1194, es charjat pel papa Onòri III d'arbitrar un conflicte entre l'evesque del Puèi e los abitants de Velai[3]. En 1207 fonda l'abadiá de Mercoire, una abadiá respondent a la règla de l'òrdre de Cistèl, que met jos dependéncia de l'abadiá de Masan en Vivarés[4].
En julhet de 1209, profechant de la Crosada dels Albigeses, chaça lo governador de Maruèjols, Bernard de la Sala, e pren possession del chastèl de Grèsas, s'assegurant atal la possession del vescomtat eponim, egalament nommat vescomtat de Gavaudan. Garda atal lo vescomtat al nom de son conhat Pèire II d'Aragon[5].
A la mòrt de Pèire II, Guilhèm de Peire confisca las possessions aragonesas en Gavaudan al nom de la glèisa. Lo papa Onòri III li demanda, lo 2 de junh de 1217, de los restituïr al rei jove Jacme Ièr. Torna donc lèu lo chastèl de Grèsas a Geraud de Peire, metre del rei e Maruèjols a Arnaud de Ròcafuèlh. Pasmens se refusa en revenge de liurar lo vescomtat a Guilhèm de Sant Vincenç, estimant èsser pas estat remborsat de sas despensas de garda[4],[5].
Entre 1218 e 1221, Guilhèm de Peire auriá participat a la Cinquena Crosada, mentre qu'èra totjorn en conflicte amb Aragon. Resigna son eveschat al mes de març de 1223 al près del cardinal Conrad, legat del papa, e se morísdins lo corrent de l'annada[4].
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ Modèl:Buffière, tome I, chap. 13, p.371
- ↑ Charles Porée, Les évêques-comtes de Gévaudan, bulletin du Gévaudan
- ↑ 3,0 et 3,1 JBE Pascal in Gabalum Christianum, pp. 195 à 198, disponible sur (fr) Google Books
- ↑ 4,0 4,1 4,2 et 4,3 Philippe Maurice, « Fasti Ecclesiae Gallicanae – diocèse de Mende », Turnhout, Brepols, 2004
- ↑ 5,0 et 5,1 Modèl:Buffière, tome I, chap. 17, p. 495 à 498
- (fr) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en francés intitolat « Guillaume de Peyre ».
Wikidata: Q3120418
