Onòri III
Onòri III (Roma, 1148 - 18 de març de 1227), de nom Cencio Savelli, foguèt papa de la Glèisa catolica del 1216 al 1227.
_-_Honorius_III_by_Leandro_Bassano.jpg)  | |
| Nom | (la) Honorius PP. III |
|---|---|
| Biografia | |
| Naissença | 1148 Roma |
| Mòrt | 18 de març de 1227 (78/79 ans) Roma |
 177 Papa | |
| 25 de julhet de 1216 – 18 de març de 1227 (Gregorian) ← Innocenci III – Gregòri IX → | |
Camarlenc del Col·legi Cardenalici (ca)  | |
| 1198 (Gregorian) – 1216 (Gregorian) | |
| Camarlenc de la Cambra Apostòlica (ca) | |
| 1188 (Gregorian) – 1198 (Gregorian) ← Migliore (en) | |
| Donadas personalas | |
| Religion | Catolicisme |
| Activitat | |
| Profession | Prèire |
| Carrièra militara | |
| Conflicte | Cinquena Crosada |
| Consacracion | Gregòri IX |
| Paire | Aimerico Savelli (en) |
 | |
 | |
Onoratz III foguèt canonge de la glèisa de Santa Maria la Màger fins que, en 1188, foguèt nomenat camarlenc del papa Climent III e comencèt a ocupar la carga de tresorer de la Glèisa Romana. Posteriorament, quand en 1193 lo papa Celestí III lo nomenèt cardenal diaca de Santa Llúcia in Silice, contunhèt en la carga de tresorer fins que, en 1197, passèt a èsser lo tutor del futur emperaire Frederic II. Lo 13 de març del 1198, lo papa Innocenci III lo nomenèt cardenal presbíter de la glèisa de Sant Joan e Sant Pau, dignitat qu'ocuparà fins que, après la mòrt de Innocenci III a Perugia, los dètz-e-nòu cardenals presents dins la mencionada vila elegiguèron papa lo ancià Cencio Savelli, que serà consagrat coma Onoratz III lo 24 de julhet del 1216.
La Cinquena Crosada
modificarL'objectiu principal de lo sieu pontificat foguèt la realizacion de la Cinquena Crosada, qu'èra estat decretada en lo Concili IV del Laterà e que la mòrt de Innocenci III aviá paralisat. Per requectar los fons economics necessaris, establiguèt que tant lo Papa coma los cardenals contribuirián a la causa, pendent tres ans, amb la desena part de las siás rendas, del temps que lo clergat restant aportariá la vintena part.
Malgrat que lo recobrament foguèt insufisent e que lo principal prince crestian, l'ancian pupil d'Onoratz e rei d'Alemanha, Federic II, quitava de pas retardar la siá participacion en la crosada, una armada al comandament del rei Andreu II d'Ongria metèt direccion cap a Tèrra Santa e capturèt la vila de Damieta a Egipte lo 1229.
Onoratz III, en un assag que Frederic II se jonguès a las tropas crosadas, lo coronèt emperaire del Sacre Empèri Romanogermànic lo 22 de novembre de 1220 en una ceremònia celebrada a Roma. Totun, Frederic contunhèt contemporitzant e envièt pas de tropas, fach que jonch a una desastrosa estrategia a Egipte, ont los croats avián refusat un acòrdi que lo soldà A lo-Kámil ofrissiá per el totas las possessions musulmanas dins Tèrra Santa a cambiament que las tropas crestianas abandonèsson Egipte e, per contra, avián decidit se dirigir al Caire per lo conquistar. L'assag, mas, acabèt amb una granda desbranda e la pèrda, lo 8 de setembre, de Damieta e lo retorn dels croats a Euròpa. Onoratz poguèt pas verificar se l'acòrdi se compliguèt de la part de Frederic, doncas que moriguèt, lo 18 de març del 1227, abans del compliment del tèrme de dos ans fixats al mencionat tractat.
Fresc de la legenda de Sant Francesc, de Giotto.
Autras realizacions
modificarOnoratz III impulsèt, pendent lo sieu pontificat, qualques ordes religioses mejançant l'aprobacion de las siás respectivas nòrmas. Lo 22 de decembre del 1216 aprovèt la Nòrma dels Dominics mejançant la publicacion de la butlla Religiosam vitam; lo 23 de novembre del 1223 aprovèt la Nòrma dels Franciscans mejançant la publicacion de la butlla Solet annuere e lo 7 de genièr del 1226 aprovèt la Nòrma dels Carmelites mejançant la publicacion de la butlla Ut vivendi normam.
Concediguèt tanben divèrses pivilegis a doas oras principalas universitats de l'epòca, París e Bolonha, e ordenèt mejançant la butlla Superspecula que las diocèsis aluenhadas dels grands centres de saber lor caliá sosténer als estudiants destacats en las matèrias teològiques.
Escrits
modificarL'òbra principala del papa Onore III es lo Liber censuum Romanae ecclesiae que, en aprofechant las coneissenças aqueridas en la acompliment de la carga de tresorer de la Glèisa Romana, realizèt un inventari de las rendas e proprietats de la Glèisa, de las donacions recebudas, dels privilègis e los contractes amb las vilas e los sobirans.
Escriguèt tanben una vida de Celestí III, una vida de Gregori VII, un Ordo romanus de consuetudinibus, que descriu lo cerimonial o los ritus de la Glèisa, una Compilatio Decretalium, lo primièr libre oficial que reculhiguèt la lei canonica, e 34 sermons.
Las profecias de Sant Malaquies se fan referéncia a aquel papa coma Canonicus ex larere (canonge del Laterà), citació que fa referéncia al fach qu'abans d'èsser elegit pontife foguèt canonge de Sant Joan del Laterà.
