Economia d'Indonesia
Indonesia a resistit a la crisi financièra globala de manièra relativament tranquilla, a causa del motor principal de la siá creissença economica èsser la consomacion intèrna. La creissenta inversion realizada tant per investisseires locales quantes per estrangièrs, ajuda tanben a manténer la solida creissença. Malgrat la creissença de l'economia aver queigut dels mai de 6% lo 2007 e 2008 per 4,5% lo 2009, en 2010 tornèt al nivèl de 6%[1].
| Economia d'Indonesia | |
|---|---|
  | |
| Moneda | Ropia d'Indonesia |
| Organizacions comercialas | OMC, ASEAN, APEC |
| Estadisticas[1] | |
| PIB | USD 1 237 miliards (2012) |
| Reng PIB | 16ena granda[2] |
| Creissença del PIB | 6,2% (2012) |
| PIB per càpita | 5 100 (2012) |
| PIB per sector | agricultura 14,4%, industria 47%, servicis 38,6% |
| Inflacion | 4,3%(2012) |
| IDH | cap d'informacions |
| Populacion jol lindal de pauretat | 11,7% (2012) |
| Fòrça de trabalh | 118 100 000 |
| Fòrça de trabalh per ocupacion | agricultura 38,9%, industria 22,2%, servicis 47,9% (2012) |
| Caumatge | 6,1% (2012) |
| Partenaris comercials[1] | |
| Expòrts | 187 miliards (2012) |
| Produchs d'exportacion | petròli e gas natural, electrodomestics, produchs de fusta, textil, cauchó |
| Sòcis principals | Japon 15,9%, Republica Populara de China 11,4%, Singapor 9%, Corèa del Sud 7,9%, Estats Units 7,8%, Índia 6,6%, Malàisia 5,9% |
| Impòrts | 178,5 miliards (2012) |
| Sòcis principals | Republica Populara de China 15,3%, Singapor 13,6%, Japon 11,9%, Malàisia 6,4%, Corèa del Sud 6,2%, Estats Units 6,1%, Tailàndia 6% |
| Finanças publicas[1] | |
| Deute extèrne | 251,2 miliards (2012) |
| Revenguts | USD cap d'informacions |
| Despensas | 180,9 miliards (2012) |
El país es un dels principals exportadors de petròli, estam e cauchó del mond. La màger part de la siá populacion contunha ligada a la agricultura de subsisténcia, a la pesca e a l'expleitacion forestièra. Los negòcis o las entrepresas industrialas en mans d'indonesians son estats tradicionalament paucs, e la produccion se centrava en articles per l'exportacion. Al començament del decènni de 1960, lo govèrn, per corregir lo balanç d'una economia coloniala, va nacionalizar las entrepresas estrangièras. Amb las politicas d'estabilizacion governamentala e amb grandas somas de sòus procedentes de las ajudas de l'exteriora, l'economia indonesiana, que va gaireben quèir en la falhida abans de 1966, comencèt a mostrar de simptòmas d'una fòrta recuperacion.
Lo 2011 lo govèrn indonesian acara las provocacions de melhorar l'infrastructura del país e al meteis temps recebre las preocupacions de preservacion del mitan ambient, particularament de las sèuvas del país.[1]