Cadonh

Cadonh (Cadouin en francés) es una anciana comuna d'Occitània, dins la region istorica de Peiregòrd, administrada pel departament de Dordonha e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània. Es dempuèi 1974 una comuna associada de la comuna del Boisson de Cadonh.

Cadonh Cadouin
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas

La façada de la glèisa abadiala.
Geografia fisica
Coordenadas	44° 48′ 41″ N, 0° 52′ 26″ E
Altituds · Mejana	130 m
Geografia politica
Region ist	Perigòrd
Estat	França
Region	Novèla Aquitània
Departament	Dordonha
Arrondiment	Brageirac
Canton	La Linda (Boisson de Cadonh avant 2015)
Intercom	CC de las Bastidas Dordonha-Perigòrd
Comuna	Lo Boisson de Cadonh
Geografia umana
Populacion (2018)	311 ab.
Autras informacions
Còde postal	24480
Còde INSEE de seccion	24072
Sit(s) toristic(s)	abadiá
Divèrs	comuna associada

Geografia

Toponimia

Las formas ancianas de Cadonh son Sylva Cadunium (lo bòsc, la selva de Cadonh), en 1155, de Cadunio, en 1201, Cadunio en 1215, Cadonh, al sègle XIII, Cadoynum (falsa latinizacion), al sègle XIV. L'interpretacion d'Hermann Gröhler, un nom d'òme germanic Haduwin, se basava sus la prononciacion francesa, [ka'dwɛn]. Dauzat, Tanet e Hordé, atal coma los Féniés explican lo nom per Catonius, nom gallés d'òme per Dauzat, nom latin segon Tanet e Hordé (drivat de Cato) amai los Féniés.^[1]^[2]^,^,^[3] Xavier Delamarre òpta per *Catunios, atestat jos la fòrma grafica de Catunius; lo nom d'origina èra *Catunion.^[4] Cadonh èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Catonius o *Catunios.

Salas. Lo nom de Sala(s) ven del mot germanic e mai que mai francic saal (alemand Saal), « cramba , al sens de sala de recepcion d'un castèl », puèi « castèl » « residéncia senhorala fortificada ».^[5]^,^[6]^,^[7]
La Salvetat. Lo nom, del latin salvitas, es totjorn d'origina medievala, e pus precisament dels sègles XI e XII. Las salvetats èran a l'Edat Mejana, en Occitània, de zònas de refugi creadas per la Glèisa catolica e delimitadas a l'entorn d'una glèisa. Garantissián lo drech d'asil, dins l'encastre de la Patz de Diu. Avián un ròtle de pòblament e de colonizacion de las tèrras verges. ^[8]^,^[9]

Istòria

Entre 1790 e 1794, Sales de Cadouin e La Salvetat (noms francés, donc probablament Salas de Cadonh e La Salvetat) fuguèron annexats a Cadonh. Dempuèi la Revolucion, la comuna èra capluòc del canton de Cadonh. Lo canton èra del dictricte de Belvés. A partir de 1801, la comuna èra de l'arrondiment de Brageirac^[10]. Jamai una vila importanta, la comuna patiguèt dempuèi las annadas 1880 d'un despòblament continú, que lo desvolopament del Boisson, a 6 km, deguèt agreujar en captant las foncions comercialas. Lo primièr de genièr 1974, Cadonh, Palairac e, provisòriament, Urval se recampèron emb Lo Boisson e la comuna novèla venguèt Lo Boisson de Cadonh. Lo canton camgèt tanben de nom. En 2014, la comuna associada de Cadonh a 318 abitants, çò que mòstra que lo despòblament contunha, malgrat lo torisme.

Administracion

Lista dels cònsols delegats successius
Periòde		Identitat
març 2014 o abans	2026 ^[11]	David Faugères

Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna del Boisson de Cadonh èra capluòc de canton; es ara del canton de La Linda.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

650

603

590

624

695

742

703

705

695

700

637

692

691

694

716

652

605

598

526

523

512

468

458

420

453

466

432

352

348

Cercar

2009

2010

Cercar

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Populacion : 311 (2018)

Luòcs e monuments

Abadiá

Personalitats ligadas emb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 129
↑ Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 75
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 109, 291 e 334
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 580
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 301
↑ Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 385 a Salles-de-Belvès
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 640
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 297
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=6525
↑ https://www.sudouest.fr/2020/05/31/dordogne-une-nouvelle-maire-au-buisson-de-cadouin-7527040-1980.php

[1] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 129

[2] Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 75

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 109, 291 e 334

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 580

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 301

[7] Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 385 a Salles-de-Belvès

[8] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 640

[9] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 297

[10] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=6525

[11] ttps://www.sudouest.fr/2020/05/31/dordogne-une-nouvelle-maire-au-buisson-de-cadouin-7527040-1980.php

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]