Balanhans (Balagnas en francés) qu'ei ua anciana comuna gascona de Bigòrra, en Lavedan, dens era arribèra de Sent Savin, situada dens eth departament deths Hauts Pirenèus e era region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus. Despuish 1846, qu'ei incorporada a Laur e Balanhans.

Balanhans
Balagnas
Era glèisa Sent Laurenç de Balanhans.
Geografia fisica
Altituds
 · Mejana
 
431 m
Geografia politica
Region istorica  Gasconha
Parçan Bigòrra Armas de Bigòrra
Lavedan
Estat França
Region
[[Modèl:Nmrfr|]]
Occitània
Departament
Error d'expression : l'operador < es pas reconegut
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment Argelèrs de Gasòst
Canton Era Vath deths Gaves (Argelèrs de Gasòst avant 2015)
Intercom
{{CòdeEPCIError d'expression : l'operador < es pas reconegut|}}
CC deths Pirenèus Vaths deths Gaves
Cònsol ()
Geografia umana
Densitat km² ? ab./km²
Autras informacions
Còde postal 65400
Còde INSEE [1]
Divèrs anciana comuna, ara dens Laur e Balanhans


Geografia

modificar

Eth ancian borg de Balanhans qu'ei ath sud de Laur, dens era arribèra deth Gave de Pau, dit locaument Gave de Lavedan, dens eth territòri dera arribèra de Sent Savin, près dera RD 921, anciana RN 21.

Toponimia

modificar

Eras fòrmas ancianas que son Balaias, en 1036, cap a 1085, en 1105, etc, Balagnas, Balanhas au sègle XIIau, Arnaldus de Balanians en 1131-1134, Baleignans en 1168, Vitale de Balayes, cap a 1180, de Balanhanis, en 1379, Balanhaas, Balanhas, en 1429, Balagnas sus era mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIIIau. Era prononciacion qu'ei [bala'ɲas] [1].

Albèrt Dauzat qu'explica eth nom, shens certitud, per un nom latin d'òme inatestat, *Balanius, dab eth sufixe -anum [2]. Miquèu Grosclaude qu'accèpta la proposicion de Dauzat, modificada per Jacques Boisgontier, qui pensa a un sufixe d'apertenéncia au plurau, -anos (Balanianos agros, donc eths camps de Balanius). Miquèu Grosclaude que constata lo nom latin Balanius ei inatestat e que's pòt benlhèu derivar deth nom latin (atestat) Ballius [1].
Xavier Delamarre, meilèu que per un nom latin, qu'explica Balanhans per un nom celtic, *Balanios. Balanhans qu'èra donc segon Delamarre Balaniānon, la proprietat de *Balanios, inatestat (mes Balanos qu'ei coneishut) [3].
Segon Xavier Ravier, era fòrma Balaias que sembla correspóner ara prononciacion dera epòca : supression de -n- intervocalica quitament quand èra palatalizada (-nh-); qu'en demorè ua traça qui permetó eth restabliment dera nasala dentala [4].

Istòria

modificar

Balanhans qu'èra ua comunautat diferenta de Laur, qu'èra deth país e senescaucia de Bigòrra, en Lavedan, dens era arribèra de Sent Savin. Que ho deth canton de Sent Savin en 1790, puish d'Argelèrs de Gasòst en 1801 [1].

 
Balanhans qu'èra ua parròpia annèxa au sègle XVIIIau.

En 1846, que fusionèn era comuna de Balanhans dab Laur [5].

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
75 74 82 111 119 132 135 134 -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Eth n° INSEE qu'ei estat cambiat per rasons practicas.

Lòcs e monuments

modificar

Era glèisa de Sent Laurenç.

 
Interior dera glèisa.

Personalitats ligadas dab era comuna

modificar

Véder tanben

modificar
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 http://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=916&titre=lau-balagnas
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 389, a Lau-Balagnas
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 69, 286, 327
  4. Xavier Ravier, Le traitement de -n- palatal intervocalic dans certains toponymes de la Basse Bigorre, in Revue Internationale d'Onomastique, n° 17-1, 1965, p. 43-44, léger en linha https://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1965_num_17_1_1877
  5. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=2469