Art marcial

Las arts marcialas ^[1]son de sistèmas codificats e tradicionals de combat praticats per divèrsas rasons coma l'autodefensa ; d'aplicacions militaras e legislativas ; de concors; lo desvolopament fisic, mental e spiritual; lo divertiment; e la preservacion del patrimòni cultural imaterial d'una nacion

Lo concèpte d' art marcial apareguèt per primiera vegada en anglés dins l'edicion de 1920 del Takenobu's Japanese-English Dictionary coma una traduccion del tèrme bu-gei o bu-jutsu que significa "art o resolucion dels afars militars".

Introduccion modificar

Las arts marcialas son de sistèmas de lucha. I a fòrça escòlas e estils d'arts marcialas, mas totes partejan un meteis objectiu qu'es l'autodefensa.

D'unes, coma lo taiji quan s'utilizan tanben per melhorar la santat e la fòrma .

Totas la arts marcialas nasquèron pas en Asia, la savate per exemple, espeliguèt en França e los movements atletics de la capoeira venon de Brasil.

Fòrça arts marcialas incluson de còps de punh (bòxa, karate), còps de pè (taekwondo, kick-boxing, karate), presas divèrsas (judo, jujutsu, lucha), armas (iaijutsu, kendo, kenjutsu, naginatado, escrima) o qualquas combinasons d'elements ja mencionats (mantun estil de jujutsu).

Las arts marcialas se devesísson en dos grands ensembles: las "arts marcialas duras" coma lo karate e lo kick-boxing, que fan servir l'ataca per derrotar l'adversari e las "arts marcialas suavas" coma lo judo e l'aikido, que de biais mens agressiu, emplegan la fòrça de l' autre per lo sometre.

Recentament, se desvolopèron de competicions coma l'Ultimate Fighting Champions als Estats Units d'America o lo Pancraci a Japon, que son conegudas tanben coma "arts marcialas mixtas" o torneges d'AMM.

Definicion modificar

Los arts marcials se definísson d'aqueste biais: a través de l'istòria, al soldat sul prat batalhièr, l'unica causa que l' importava èra de poder derrotar l'enemic qu'afrontava.

Qu' un estil siá suau o dur o quantes punts s'obtenguèssen amb un còp son detalhs e tèmas de discussion que surgísson sonqu'en temps de patz, quand èran alara combats còs e còs, d'a vegadas fins a la mòrt d'un o dels dos adversaris.

Los arts marcials son los arts de la guèrra. Se l'objectiu principal dins una competicion consistís a obténer de punts en favor de qualqu'un, alavetz sèm pas davant un art marcial mas un espòrt.

L'istòria dels arts marcials es molt espandida. Lo desvolopament dels sistèmas de lucha data de quand l'òme foguèt capable de transmetre la coneissença, cotria amb las estrategias de guèrra.

Bona part del material escrich mai ancian sul tèma data del sègle XV en Euròpa e los autors ne son d'unes mèstres pro notables, coma Hans Talhoffer e George Silver. Tanben abastèron a l'epòca nòstra d'unas transcripcions de tèxtes encara mai ancians, un dels quals es un manuscrit nomenat I.33, que data de la fin del sègle XIII.

Los artistas marcials diferísson segon la mena de competicions.

D'unes arts, coma la bòxa o lo muay Thai, prèstan atencion a las practicas de luchas e a participar a de competicions, pendent que las mai frequentes d'aikido e krav maga rebutan las competicions.

Las rasons que sosténon aquestes punts de vista son divèrsas.Un molon d'arts competitius argumentan que las competicions fan plaça a d'amelioracions e son de tecnicas mai eficaças.

Çaquelà qualques estils non competitius sosténon que las règlas amb las qualas se desvolòpan aquestas competicions afectan l'art e son ges representativas de çò que se pòt escaire dins una situacion reala.

Dins las darrièras annadas, se temptèt de reviscolar d'unes arts marcials considerats istorics.

Exemples dels bons d'aquesta reconstruccion istorica dels arts marcials son lo pankration e l' escòla Shaolin, qu'a pas cap tradicion contunha.