Acid d'Arrenhenius
Un acid d'Arrenhenius es una substància quimica qu'aumenta la concentracion d'ions H+ d'una solucion aquosa[1]. Prepausada en 1884 per lo quimista suedés Svante August Arrhenius (1859-1927), aquela definicion de l'aciditat marquèt una rompedura importanta dins l'istòria de la quimia e es considerada coma la premiera definicion modèrna dau concèpte d'acid. D'efiech, es basada sus la reaccion d'autoprotolisi de l'aiga :
H3O+(aq) + HO–(aq) = H2O(liq) + H2O(liq)
En causa d'aquel equilibri, tota aumentacion de la concentracions d'ions H+ entraïna una demenicion d'aquela d'ions HO–. Per aquela rason, un acid d'Arrenhenius s'identifica aisament quand es plaçat dins una solucion aquosa car lo pH d'aquela solucion pren alora una valor inferiora a 7.
Foguèt remplaçada en 1923 per la definicion de l'aciditat de Bronsted qu'es una extension de la teoria d'Arrenhenius. Per aquela rason, es desenant pauc utilizada.