Zenon d'Elèa

Zenon d'Elèa (v. 490 - 430 avC) es un filosòf grèc dau sègle V avC. Discípol de Parmenides e membre de « l'Escòla d'Elèa », es una figura majora dei pensaires presocratics. Seis òbras son perdudas. Pasmens, son trabalh es frequentament citat per d'autrei filosòfs importants coma Platon (427-348 avC) e Aristòtel (384-322 avC). Uei, es principalament conegut per la formulacion de plusors paradòxas que permetèron un important renovelament de la logica grèga. De mai, segon Aristòtel, inventèt la dialectica.

Pintura de Zenon mostrant lei pòrtas de la Veritat e de la Faussetat (vèrs 1590).

Liames intèrnes

• Escòla d'Elèa.
• Paradòxas de Zenon.
• Presocratics.

Bibliografia

• (fr) Jean-Paul Dumont, Les Écoles présocratiques, Gallimard , coll. « Folio Essais », 1991.