Vriulon barròc

Un vriulon (o tot aute instrument de la soa familha - vriulon alto, violoncèl- ) qu'ei aperat vriulon barròc (var. violon barròc) quan e ostendeish las caracteristicas que possediva aqueth instrument abans qu'aquesosse las soas caracteristicas modèrnas (haut o baish de cap a las darrèras decadas deu sègle XVIII). Tan vau díser que poden estar barròc los vriulons fabricats abans lo sègle XIX (dab la condicion que non hossin pas jamei estats transformats ni tanpauc adaptats a las nòrmas modèrnas) o los vriulons mei recents fabricats com copias autenticas deus instruments barròcs. En mei d'aquò, un instrument barròc que deu estar montat con tau : qu'ei a díser que lo musician e lo laütièr be deven har la causida de cambiar (quan at calha) las còrdas e lo pontet dab senglas versions barròcas.

Perhiu d'un reproduccion modèrna dab la tòca de l'angle compensat

Tòca, pontet e cordèr barròcs dab la còrdas de tripas d'aulhas sus ua reproduccion modèrna

Un vriulon barròc que's jòga dab un arquet barròc e qu'ei acordat dab un la dat per un deus diapasons de la tempsada barròca. Tot aquò que cambia la tecnica e lo son de l'instrument, alevetz mens poderós, mei hosc e mei leugèr.

Los instruments barròcs que son recercats entà, teoricament, poder interpretar la musica barròca com e 's hasèva alavetz.

Las caracteristicas deu vriulon barròc que son :

Ua barra d'armonia mei corta.
Un pontet mei pesuc, mens vòutat (mei plat) e de fòrmas desparièras au pontets modèrnes.
Un jòc de còrdas hèit principaument dab tripas d'aulhas (au lòc de l'acèr utilizat uei lo dia).
Ua tòca mei corta.
Un manjo generau perpendicular a la caisha d'armonia e qui non marca pas l'angle d'inclinason de la tòca, puish qu'ei la tòca era medisha (dita compensada) la qui marca l'angle que forma dab l' eish orizontau manjo - caicha d'armonia.
A còps l'emplec d'ua mei grana varietat de husta (sustot per la tòca, lo boton e las cavilhas) e ua ondradura mei rica.

De segur, durant los tres sègles de fabricacion deus instruments qui son aperats barròcs uei lo dia, cada laütièr, cada escòla o cada ciutat qu'a, a còp, desenvolopat las soas nòrmas pròpias e aquestas caracteristicas que coneishen ua pièla de variantas. En mei d'aquò, com los instruments ancians be hon tostemps recercats per'mor de la qualitat deu lor son, mantuns deus géncers que hon mutilats entà ne har vriulons modèrnes: aquò qu'ei, per exemple, lo cas de la grana majoritat deus vriulons stradivarius jogats peus màgers musicians de uei lo dia.

Que cau soslinhar tanben que las còrdas de tripas d'aulhas be hon ampliament emplegadas dinc aus sègles XIX e XX abans d'estar quasi sistematicament remplaçadas per còrdas metallicas. Tant vau díser que non son teoricament pas ua caracteristica especifica de l'epoca barròca.